Verdekke zeg, what the f#ck is me dat voor iets?!
In de 39,5 jaar dat ik op deze aardkloot rondloop heb ik nooit zoiets overweldigends gevoeld. Een totaal nieuwe sensatie heeft zich van mij meester gemaakt. Ik heb er geen vat op. Ik ben serieus van mijn melk.
Dat gevoel is vannacht begonnen met een joekel van een nachtmerrie. Ik heb mijn smurf van de verdrinkingsdood gered. Ik heb hem uit een vuurhaard gehaald, hem uit een gigantisch hoge boom geplukt. Gezwoegd en gezweet heb ik, om mijn zoontje te redden van vanalles en nogwat. Nochtans, ik was er mij volledig van bewust dat ik aan het dromen was. Denk ik. Ik wíst dat het niet echt was maar het leek zo verschrikkelijk echt. De gevoelens die ik erbij had waren zo geweldig intens. Zoiets heb ik nooit eerder ervaren.
Midden in de nacht ben ik opgestaan. Ik ben naar zijn kamer gegaan, heb me op de poef gezet die tegen zijn bedje staat en heb naar hem zitten kijken. Ik moest hem zien, hem even aanraken. Hoelang ik daar gezeten heb weet ik niet.
Vandaag heb ik hem constant geknuffeld en overladen met kusjes. De emotionele energie die door mijn lijf stroomde was van een voor mij nog onbekende soort. Angst. Blijheid. Verdriet. Paniek. Spanning. Gerustheid. Onmacht. Vertrouwen. Wantrouwen. Alles door elkaar, in 1 grote emotie.
Wat overkomt mij? Wat is dit?
Smurf is vandaag op KSA-kamp vertrokken. Ik heb hem uit handen gegeven. Ik heb hem overhandigd aan zijn 2 leiders en 2 leidsters. 4 prachtige jonge mensen, die zich de komende 10 dagen over hem zullen ontfermen.
Nu is er de ontlading van wat zich vannacht in gang heeft gezet.
Ik laat mijn tranen de vrije loop, nu hij ze niet kan zien.
Tussen ons gezegd en gezwegen 
Ontroerend om lezen hoe graag jij je schat ziet en tegelijk ook zo begrijpelijk dat je er tegenop ziet hem even los te laten. Laat maar gebeuren, Margo. Jullie worden er allebei sterker van. ;-)
Ik herken het gevoel en waarschijnlijk heel veel moeders samen met ons:-)
Ik had het vanmorgen ook, gelukkig niet zo vreselijk gedroomd vannacht. De oudste is ook weg maar haar zus mist haar nog meer dan ikzelf.
En nu duimen dat het de volgende 8 dagen (voor mij) en 10 dagen (voor jou) voor hen (de smurfen) een geweldige ervaring wordt.
@tijdtussendoor,
Vaders ook.
Was getekend
Loslaten is niet simpel, he. Sterkte.
Jij hebt daar veel aan gedacht en daarom waarschijnlijk ook die nachtmerries.
Awel, dit zijn de enige dromen die ik mij blijf herinneren.
Alleen… bij mij verdrinken ze altijd. Dat rijdt met een go-cart van een pier de zee in met zijn vieren en ik moet dan beslissen dewelke ik wil redden. Duh-uh!
Dat zijn ook de enige dagen dat ik blij ben dat ik wakker word. Allez… vroeg wakker word.
Margo, ik ga morgen naar daar en zal hem absoluut de groetjes doen!
@ Daniel
Dat ik smurf doodgraag zie is een feit. Wat me enorm verbaasde was dat ik zo’n heftige emoties voelde, terwijl ik het -door co-ouderschap- toch al meer dan 5 jaar gewend ben om smurf “af te geven”.
@ tijdtussendoor
Herkenning had ik min of meer verwacht bij andere moeders want ik heb daar al zo vaak over horen vertellen. Ikzelf wist niet echt wat het inhield. Nu wel.
@ elke
Aja, ik las het op je blog. Je jongste miste haar zus al na 4 uur…vertederend toch?
We mogen zeker zijn dat onze smurfen zich geweldig aan ’t uitleven zijn!
@ vandepotgerukte
Ook al zijn het vooral moeders die ik hierover hoor praten, ik wil zeker niet uitsluiten dat ook papa’s dit soort emoties kunnen voelen. Jammer dat er weinigen zijn die dat luidop toegeven)
@ veerle
Nope, echt loslaten is moeilijker dan ik ooit had kunnen vermoeden. Dat belooft voor later… brrr, ik ga daar nu nog niet aan denken.
@ zeezicht
Vast en zeker dat het daar alles mee te maken heeft, dat kan niet anders. Ongerustheid en angst en zo manifesteren zich al eens meer in nare dromen.
Niet bepaald deugddoend qua nachtrust, maar wellicht wel nodig om je voor te bereiden, durf ik denken.
@ zapnimf
Holy shit! ’t Gedacht alleen al dat je tijdens zo’n vreselijke dromen viér smurfen moet redden..ik mag er niet aan denken! Ik kan het heel goed geloven dat je op die dagen verdomd graag vroeg wakker wordt.
@ SveN
Ongelooflijk sympathiek van je dat je zo helemaal naar dardennen rijdt om mijne smurf de groetjes van mij over te maken!
Of moest je daar in de geburen zijn toevallig? :-)
Arme jij ! Wat een akelige dromen. Snotter maar eens goed uit, zucht eens diep en geniet van je tijd alleen.
Co-ouderschap is toch iets anders dan (bij vreemden) op kamp gaan, denk ik.
@ Micheleeuw
Mja, dat was het wat me parten speelde; hem afgeven aan niet-familie, maar ik ben dan toch weer een ervaring rijker. Immer positif hé.
Awel, ik vind het heel dapper van je dat je dat kon, je zoon zomaar meegeven aan vier zelf nog niet volgroeide mensenkinderen.
OK, ik geef toe, ik heb het ook gedaan indertijd, en het is altijd goed gegaan, en de kinderen hebben zich altijd goed geamuseerd, maar toch.
Het doet zeeeer als je die bus ziet vertrekken, en het huis is verdomde leeg als ze weg zijn!
Uiteindelijk komt het goed hoor, nu zijn ze al groter (de oudste is zelf al leidster) maar toch, ik slaap gewoon veel geruster als ze weer veilig thuis zijn.