Neem je als blogger eens een pauze, krijg je alsnog een stok naar het hoofd gezwierd. En wel van onze immer fantastisch schrijvende Menck. Waarvoor dank, eigenlijk, want dit geeft me zo ineens weer een kleine boost om iets leesbaars uit mijn klavier te nijpen.
Het doel van dit stokje is: ‘vertel over dingen die je doet of denkt die eigenlijk helemaal niet meer voor je leeftijd geschikt zijn’. Dus eigenlijk feitelijk moet ik hier zo zonder schaamte te kennen geven welke infantiele, kindse en/of puberale toestanden ik (nog) uithaal op mijn 40ste… Allez seg!
Aheum.
Vroeger kroop ik altijd overal bovenop. Op de kast, het aanrecht, de tafel, op de leuning ipv in de zetel, … Ik wilde altijd hoog zitten. Als je 40 bent is dat zo geen gezicht meer om overal op te klauteren, en toch is die drang nog steeds sterker dan mezelf (al heb ik nu wel al de kunde verworven om mezelf in bedwang te houden als het nodig is)
Wat ik ook nog steeds meezeul sinds mijn kinderjaren is de bijna ziekelijke goesting om in huizen rond te kijken. Ik ben vreselijk curieus naar hoe een huis is ingedeeld en ingericht. Zelfs een nafgewerkt huis in aanbouw voedt mijn interesse om er een kijkje in te nemen. Ik zou er indertijd echt geld voor gegeven hebben om hele straten te mogen afdweilen en overal eens binnen te gaan rondkijken. Zou dat komen door een onbewuste interesse voor architectuur en interieurinrichting? Of ben ik werkelijk zo verschrikkelijk curieus van aard? Zodra ma of pa vroeger de woorden ‘op bezoek’ of ‘langsgaan’ durfden uitspreken, stond ik als de weerlicht gereed aan de deur om mee te gaan, of sprong ik zelfs al meteen in de auto. Gewoon om mee binnen te gaan in eender wiens huis. En dan moest ik uiteraard –heel toevallig- binnen de minuut heel erg dringend pipi doen, en vond ik –heel toevallig- de wc niet direct, waardoor ik toch eventjes doorheen het huis kon dwalen. Diezelfde ‘afwijking’ heb ik nu nog steeds. Please let me in & show me your home, van de kelder tot de zolder. Dank u.
Overkinderachtig plagen van mijn medemens, dat zit er ook nog altijd in. Zo echt helemaal kinderachtig zo. Vooral mijne smurf onderwerp ik graag aan stomme plagerijen, waarbij hij na een tijdje meestal een beetje boos wordt en mij streng aanmaant: “mama, stopt, ge doet irritant!”. Ach, eigenlijk is het verkopen van je reinste onzin en onnozelheid in het algemeen iets wat er voorlopig nog niet uit te krijgen is.
En schommelen, dat doe ik ook nog ontzettend graag. Op een gewone biezabijze/biezebeize (?) mezelf omhoog zwieren, zo hoog mogelijk, tot ik mottig word…fantastisch vind ik dat! Ter uitbreiding ben ik ook nog altijd zot van hoge en snelle attracties op een foor of in een attractiepark. Ik kan mij daar zo geweldig kinds bij voelen!
Ik zal het hier maar bij laten, vooraleer het echt genant wordt. Er zullen wel nog een paar van die dingen zijn waar ik eigenlijk al wat te oud voor geworden ben, but hey, who cares. Ik vind infantiel en kinds gedrag op zijn tijd niet eens zo erg.
En u, Chelone, Dulcera en Disfuctionele Huismoeder, wat doet u zoal dat niet meer betaamt op uwe leeftijd?
Tussen ons gezegd en gezwegen 