(uit de) oude doos

Een mens verandert met de jaren, durft men wel eens te zeggen. Ik denk dat men gelijk heeft.

Advertentie

Leiders onzes lands

M/V

Een  lerares Spaans probeert aan haar klas uit te leggen dat in het zelfstandige naamwoorden in het Spaans of mannelijk of vrouwelijk zijn.
‘huis’ bijvoorbeeld, is in het Spaans vrouwelijk: la casa, en ‘potlood’ is mannelijk: el lapiz.
Daarop vraagt een van de studenten: welk geslacht heeft ‘computer’, waarop de lerares de klas in twee groepen deelt- meisjes en jongens- en hen vraagt om zelf te bepalen of ‘computer’ een mannelijk of vrouwelijk zelfstandig naamwoord is. Elke groep moet vier redenen opgeven voor de keuze die ze maken.

De groep jongens besluit dat het woord ‘computer’ zonder twijfel een vrouwelijk woord is: la computadora, omdat:

1. Niemand anders dan de schepper ervan de logica begrijpt..
2. De taal waarmee computers met elkaar communiceren
onbegrijpelijk is voor alle anderen.
3. Zelfs de kleinste foutjes opgeslagen worden in het geheugen om
later terug gehaald te kunnen worden
4. Je, zodra je een band opbouwt met een computer, je halve
salaris uitgeeft aan accessoires

De groep meisjes daarentegen, constateren dat ’computer’ mannelijk is -el computador- , want:

1. Voordat je iets met hem kunt doen, moet je hem aanzetten.
2. Ze bevatten veel gegevens, maar kunnen niet zelfstandig denken
3. Ze worden geacht problemen op te lossen, maar meestal vormen ze zelf het probleem
4. Zodra je er een hebt gekozen, realiseer je je dat je, als je wat langer had gewacht, een beter model had kunnen hebben

 

Random thoughts & things

Newsflash! Smurf is Grote Broer geworden. Zijn halfzusje Jule is woensdagochtend geboren.  Het was efkes serieus schrikken, want de geboorte was pas voorzien voor eind juli. Kleine zus is 2 maanden te vroeg ter wereld gekomen wegens zwangerschapsvergiftiging. De mama en de baby stellen het goed, gelukkig. Smurf is zo fier als een gieter en content en overenthousiast, dat kunt ge u wel voorstellen. Aan de eerste foto’s die ik zag van de kleine uk te zien lijkt zijn zusje enorm op hem. Zijn papa had dat ook al opgemerkt, zei hij me, zelfs op de 3D-echo’s zag hij al de gelijkenissen. Smurf lijkt dus wel degelijk op zijne papa want voor z’n zusje zit ik er voor niets tussen :-)

Juijj! ‘t Is weer tijd voor de jaarlijkse ‘prik in de prot’ bij meneer doktoor. Dóór meneer doktoor, bedoel ik. De zon geeft van jetje, dus is het voor mij ofwel binnenblijven, ofwel lange mouwen en rolkraag dragen, ofwel me laten inenten tegen zonne-allergie. Ik kies voor optie 3: de naald in mijn gat. Maar we gaan niet zagen, we ondergaan dat en zijn content dat we voor de rest rond en gezond zijn.

In de zomervakantie gaan we helemaal back to basics.  Het contrast met onze reis van vorig jaar kan niet groter zijn. Met de tent op de remorque zullen we de mooiste natuurplekjes in de JoeKee exploreren. Ge hebt er geen gedacht van hoe Marc en zijn zoon Sander en smurf en ik daar naar uitkijken! England, here we come!

Een tweetal dagen na onze terugkomst van Engeland vertrekken we dan op KSA Kampweekend. Ook daar kijken we wreed naar uit. Dit jaar gaan we naar…ik kan ‘t nie opzoeken want Gmail doet het niet…weer ergens in d’Ardennen. Update: we gaan hier naartoe (dank u Marc). Verslag en beelden volgen later. Wat sfeerbeelden van vorige edities? Slideshows van Kampweekend 2008 en Kampweekend 2009

Na al dat toeristisch doen zal smurf zijn laatste leerjaar aanvangen en ga ik stilaan mijn opzeg doen bij de huisbaas. Dan nog een paar maanden reikhalzend uitkijken naar de dag dat ik hier eindelijk kan vertrekken, en genieten van rust (RUST!) en vrede en veel groen rondom.

Man man man, het leven kan toch mooi zijn.

Interessant

Het interesseert me niet wat je doet voor de kost. Ik wil weten waar je naar hunkert, en of je erover durft te dromen om je hartsverlangen tegemoet te komen.

Het interesseert me niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het risico zou willen nemen om jezelf voor schut te zetten voor liefde, voor je droom, voor het avontuur om echt te leven.

Het interesseert me niet welke planeten jouw maan kruisen. Ik wil weten of je de kern van je eigen zorgen kan aanraken. Of het verraad des levens je doet openbloeien of ineenkrimpen, of of je je afsluit uit vrees voor nog meer pijn.

Ik wil weten of je pijn kan verdragen, de mijne of de jouwe, zonder die pijn te willen verbergen, vervagen of weg te cijferen.

Ik wil weten of je vreugde kan voelen, de mijne of de jouwe, en of je uitgelaten kan zijn en je overweldigd kan voelen tot in de toppen van je vingers en tenen, zonder me te moeten waarschuwen dat ik voorzichtig moet zijn, en realistisch, zonder me erop te moeten wijzen dat ik me bewust moet zijn van mijn beperkingen als mens.

Het interesseert me niet of het verhaal dat je mij vertelt waar is of niet. Ik wil weten of je iemand anders kan teleurstellen door eerlijk te zijn met jezelf. Of je beschuldigingen aankan zonder je eigen ziel te verraden, of je trouweloos kan zijn en daarom toch zelf het vertrouwen waard.

Ik wil weten of je schoonheid kan zien, ook al is niet elke dag even mooi. Ik wil weten of je met mislukking kan leven, de jouwe en de mijne, en op de rand van het meer kan gaan staan om er uit volle borst “YES!” uit te schreeuwen.

Het interesseert me niet waar je woont of hoeveel geld je bezit. Ik wil weten of je, in de war en tot op het bot gekneusd, terug rechtop kan staan na een nacht van wanhoop en verdriet.

Het interesseert me niet wie je kent of hoe je hier terecht bent gekomen. Ik wil weten of je samen met mij zal standhouden of terugdeinzen, wanneer we middenin het vuur staan.

Ik wil weten wat jou van binnenuit overeind houdt wanneer al het andere wegvalt.

Ik wil weten of je alleen kan zijn met jezelf, en of je jezelf, in die momenten van leegte, echt graag ziet.