“Ik doe mee!!!”, schreeuwde ik. Tegelijkertijd schoot er een zware kramp doorheen mijn navel. Zo’n kramp ontschiet me telkens als ik me realiseer dat ik me miljaardedju weer impulsief heb laten meesleuren in 1 of ander soort sjpieleraaj.
Zowel hier als daar vond ik dit dertigdagenplezanterietje, en ja, gezegd is gezegd, ik doe mee.
Op 1 december begin ik te themabloggen. 30 dagen lang zal ik dagelijks een blogstukje neerplanten waarbij ik day by day onderstaande lijst der opgelegde onderwerpen zal afwerken:
1. Introduceer jezelf
2. Mijn eerste liefde
3. Mijn ouders
4. Wat eet ik vandaag
5. Mijn definitie van liefde
6. Mijn dag
7. Mijn beste vriend
8. Een moment
9. Mijn geloof
10. Mijn outfit van vandaag
11. Mijn broer
12. Wat vind je in mijn tas vandaag?
13. Deze week
14. Mijn hobby’s
15. Mijn dromen
16. Mijn eerste kus
17. Mijn favoriete herinnering
18. Mijn favoriete verjaardag
19. Waar heb ik spijt van?
20. Deze maand
21. Mijn favoriete eten
22. Iets waar ik overstuur van raak
23. Iets waar ik blij van word
24. Iets waar ik van moet wenen
25. Een eerste
26. Mijn angsten
27. Mijn favoriete plek
28. Iets dat ik mis
29. Mijn ambities
30. Voor de laatste keer…
‘k Ben eens benieuwd of het me zal lukken. Ik gok van not.
1. Pak uw kat en leg hem in de ronding van uw arm alsof u een baby vasthoudt. Zet uw rechter wijsvinger en duim aan beide zijden van het snoetje van uw kat en oefen voorzichtig wat druk uit terwijl u intussen de pil in de andere hand gereed houdt. Zodra de kat het bekje opendoet, pil naar binnen gooien en de kat de gelegenheid geven te slikken.
2. Zoek de pil van de vloer en haal de kat achter de bank vandaan. Leg de kat weer in de ronding van uw arm en herhaal het proces.
3. Haal de kat van de slaapkamer en gooi de vochtige vieze pil weg.
4. Neem een nieuwe pil uit het doosje, pak de kat weer in uw arm terwijl u beide voorpoten stevig vasthoudt. Duw de kaken open en duw de pil naar binnen met de rechter wijsvinger. Houdt het bekje van je kat een tel of tien dicht.
5. Haal de pil uit de goudviskom en probeer de kat van uw kleerkast te pakken. Roep uw partner uit de tuin.
6. Kniel op de vloer en dwing de kat tussen uw knieën, neem al zijn poten in een ferme greep. Negeer de lage grommen. Laat uw partner de kat z’n kopje stevig vasthouden en dwing met een liniaal zijn bekje open. Gooi de pil via de liniaal naar binnen en wrijf stevig op de kattenkeel om het slikken te stimuleren.
7. Haal uw kat van de gordijnrail en neem een nieuwe pil uit het doosje. Maak een notitie om een nieuwe liniaal te kopen en de gordijnen te repareren. Veeg uw kapotte beeldjes en vazen aan de kant om later op te ruimen en eventueel te lijmen.
8. Draai de kat in een grote handdoek en laat uw partner op de kat liggen, zodanig dat net de kattenkop zichtbaar is van onder uw partner’s oksel. Zuig de pil op met een rietje, forceer de bek open en blaas de pil door het rietje in de kattenkeel.
9. Controleer de bijsluiter om er zeker van te zijn dat de pil niet schadelijk is voor mensen en neem een biertje om de smaak weg te krijgen. Ontsmet uw partner’s arm en doe er een verband om. Verwijder de bloedvlekken van de vloer.
10. Haal uw kat van de schuur van de buurman. Pak nog een pil. Neem nog een biertje. Zet uw kat in het keukenkastje en doe het deurtje dicht, zodanig dat de kop er net uit steekt. Forceer de bek open met een lepel en schiet de pil in de kattenkeel met een elastiekje.
11. Haal de schroevendraaier uit de garage en hang het deurtje van de keukenkast weer terug in zijn scharnieren. Zoek de whiskyfles. Neem een flinke teug en leg een koud whiskykompres op uw wangen om te ontsmetten. Controleer of uw tetanusinjectie nog geldig is. Gooi uw gescheurde en gerafelde trui weg en doe een nieuwe aan.
12. Bel de brandweer om de kl….kat uit de bomen te halen. Verontschuldig u bij de buurman die, terwijl hij de kat ontweek, dwars door zijn eigen schutting reed. Neem de laatste pil uit het doosje.
13. Tape de beide voorpoten van de etterkat samen helemaal in, en bindt hem stevig vast aan een poot van de eettafel. Pak een paar zware werkhandschoenen en trek ze aan. Duw de pil naar binnen in het keelgat van de kat en duw er een stuk vlees achteraan. Wees niet te voorzichtig. Pak vervolgens een glas water, doe de kop van het huftertje verticaal en giet het water naar binnen om hem zo te dwingen te gaan slikken.
14. Neem het laatste restje whisky en vraag uw partner om u naar spoed te voeren. Laat daar uw vingers en onderarm hechten en de pilrestanten uit uw rechteroog verwijderen. Bel onderweg terug naar huis een meubelzaak en bestel een nieuwe eettafel.
15. Bel thuis meteen het dierenasiel of ze een gemuteerde hellekat op willen halen en informeer bij de dierenwinkel of ze soms hamstertjes of zoetwatervisjes hebben.
Verliefd – in relatie – scheve schaats – einde relatie – single – verliefd – in relatie – single – niks – toffe madam – who are u – date – verliefd – in relatie – verloofd – getrouwd – huisje-tuintje-kindje – …
Smurf zit in het 6de van de lagere school en moet volgend schooljaar van school veranderen. Als we doen wat hij zelf zou willen dan zou hij zijn vrienden volgen naar ‘de dams’ in Aalst, maar zijn papa en ik hebben het eerder voor een school in Mere, een kleinere school in een dorp, de school waar ik 7 jaar mijn broek (of rok, of bemuda, of kleedje, of short, …) heb versleten. Pas op, ik ben daar heel graag naar school geweest, al had ik de laatste 2 jaar van mijn humaniora een vijandige juf. Die van godsdienst, of all jufs. Dat onmens kon mij niet uitstaan (wat geheel wederkerig was) omdat ik iets te veel kritische vragen stelde waarop ze nauwelijks een deftig antwoord kon verzinnen. Zij die voor de kost aan vrede en naastenliefde zou moeten doen was alles behalve de vredelievendheid zelve. Om mij te ergeren duidde ze mij meermaals als vrijwilligster aan om luidop gebeden en psalmen te laten lezen. Op het einde van het jaar was mijn dikke rode bijbel nog enkel de kaft met ongeveer 3 gekreukte velletjes ertussen. Telkens als de ‘Spaanse Vlieg’ (zo werd ze door alle leerlingen genoemd) het waagde om mij eruit te pikken, scheurde ik een pak vellen uit dat gruwelboek.
Ik vond het unfair dat ze mij viseerde omdat ik anders dacht over kerk en geloof. Zij was het schoolvoorbeeld van de schijnheiligheid die geen kritische blik op haar eigen gedachtegoed duldt.
Maar het ging hier niet om mij, het ging om de keuze van de school voor smurf volgend jaar.
We zouden hem dus naar Mere laten gaan maar ik twijfel nog een beetje omdat ik daar nog een paar rekeningen te vereffenen heb, van in de tijd toen ik er school liep in de 80’s.
Ik was nogal fan van kleine kwajongensstreken in die tijd, en soms maakte ik al eens brokken door het enthousiasme waarmee ik die streken uithaalde. Zo was er het feit dat ik, samen met mijn beste vriendin van toen, mijn eigen deurklink van de WC-deur had. Zo konden we altijd in ons eigen wc’ke om een sigaret te roken. Roken was uiteraard ten strengste verboden, dus ook zo veel plezanter om te doen. Ik nam die klink altijd mee in mijn jaszak maar op een dag werden we verraden door een stel tuttebellen. Ik kreeg onder mijn klink en mijn klink werd me afgepakt. Daarbij kreeg ik de mededeling dat mijn ouders de rekening zouden moeten betalen voor het kapotmaken van de wc-deur. Ze wás al kapot, maar dat geloofde geen kat, natuurlijk.
Ik heb die rekening nooit gezien.
Zo was er ook die keer in de oriëntatieklas, tijdens de les Snit & Naad. 12 was ik toen. We kregen op een dag een derdewereldproject en de opdracht was dat we elk een stapel pisdoeken moesten ombiezen en opstrijken. Ik vond dat nog tof, dat ging rap. Mijn stapel was voor de anderen afgewerkt en om de verveling tegen te gaan hield ik me in stilte bezig met het dichtstikken van alle naaimachinehoezen. Het was mijn bedoeling om die voor het einde van het lesuur terug los te maken maar bij het rinkelen van de bel zat ik nog druk aan noeste arbeid te doen. De juf was in alle staten en sleepte me mee bij de directeur.
Toffe gast, die directeur. Hij beloofde de juf dat hij mij een passende straf zou geven en bij schade aan de hoezen zou ik een rekening meekrijgen voor mijn ouders. De toffe mens kon er de grap van inzien en liet me tijdens de middag gewoon alle hoezen losmaken.
Ik heb nooit een rekening gezien.
Meneer de directeur kende me redelijk goed, ik verscheen vrij frequent in zijn bureau voor onnozele dingen.
Zo hadden we voor het vak Handelsrekenen een juf die ik eens voor de grap een farce wou lappen. Die juf was per malheur wreed klein van gestalte en had altijd wat moeite met schoolbord. Ons bord was zo’n groen ding die je naar boven en naar beneden kon schuiven, zo eentje met 2 flappen aan de zijkanten links en rechts, die open en dicht geplooid konden worden.
Voordat het lesuur van start ging zou ik het bord op z’n hoogste duwen zodat de juf er niet aankon. Dat wordt lacheuh! Dacht ik. In een ruk en met grote zwier duwde ik het bord de hoogte in…vallen die zijflappen er toch wel af zeker! BOENK! Beide zijborden de grond op. Stof dat er daar in de lucht vloog! Stóf! Allez, krijt.
Juf kwaad en ik bij de directeur. Meneer de directeur beloofde de juf dat hij mij een gepaste straf zou geven voor mijn ongepaste daad. De klusjesman kwam de schade opmeten en ik zou de rekening mee naar huis krijgen.
Heb nooit die rekening gezien.
Ik zou nog een rekening meekrijgen voor het gat dat ik in de muur van de turnzaal had geslagen tijdens de turnles. We hadden indoor honkbal en ’t was mijn beurt om op te slaan. Ik gooi het balletje de lucht in, haal met een hevige zwaai uit met de baseball bat, met de bedoeling een loeier van een lap op het balletje te geven, de bat vliegt uit mijn handen, achter mij recht de muur in. Dat heb je met muren van bepleisterd karton, dat kan tegen niet veel. Een hol in de muur, dat zijn kosten.
Heb de rekening nooit gezien.
Een voorval waarover ik mij geweldig schuldig heb gevoeld (en nog, ik durf het bijna niet vertellen) ging iets verder dan onschuldig kattenkwaad. Met mijn zus zaliger, die een jaar hoger zat, heb ik ooit tegelijkertijd strafstudie gehad. We zaten met ons 2 gezellig in de muziekklas en moesten straf schrijven om ik weet niet meer welke reden. We zijn braaf beginnen schrijven maar toen de juf ons alleen liet in de klas zijn we samen onnozelheid op het bord beginnen tekenen en schrijven. Dat was een wit bord waarmee je met van die speciale stiften kon schrijven die je weer kon uitwissen. Waarschuwing: schrijf NOOIT met alcoholstift op zo’n bord! Mijn zus was onwetend met een gewone alcoholstift in de weer geweest en kreeg er haar schrijfsels niet meer af. Tip: als je per abuis tóch met een alcoholstift op zo’n bord hebt geschreven; ga er over met een uitwisbare stift en je kan het alsnog met de bordenwisser uitvegen. Gelukkig.
Dat op zich was al bij al niet erg, maar wat we nadien hebben gedaan was echt heel erg fout. Er hingen zwart/wit foto’s van muzikale virtuozen aan de muren – Amadeus Mozart en van Beethoven en zo – waarop we lollige brilletjes en snorretjes zijn beginnen tekenen. Met stift. Op het moment zelf hebben we in een deuk gelegen van het lachen, maar achteraf hadden we daar echt geweldig veel spijt van. Dat was pure beschadiging van waardevolle foto’s.
Hier zag de directeur natuurlijk ook de fun niet van in, er zou gegarandeerd een rekening volgen voor de schade.
We hebben die rekening nooit gekregen.
Waar nog een rekening voor zou volgen was die keer dat we met de ‘harde kern’ van de klas proppen natgekauwd papier op de muren en het plafond plakten. Na een tijdje droogden die proppen op en vielen tijdens de les 1 voor 1 naar beneden. Lacheuh!
Eén prop had ik per malheur wat verkeerd gemikt, knal op het houten kruisbeeld met een stenen Jezeken-in-zijne-puren. Dat beeld is met prop en al in gruzelementen tegen de grond geknald.
De rekening zou volgen, maar ook die heb ik nooit gekregen.
Verder waren er nog een stuk of wat onschuldige dingetjes: zo heb ik me ooit een gans lesuur in de kast verstopt. In elke klas waren zo van die hoge kasten waarin de lavabo verwerkt zat en waar de bezems en zo stonden. Daar kon net een persoon van mijn grootte in. Plezant! Tot ik verraden werd door een triestige plant van een klasgenote -Ann, gij trut- en ik het bij de directeur mocht gaan uitleggen.
Of die keer dat ik voor de lol op de speelplaats het kraantje opendraaide en de knop in mijn handen had. Aan water geen gebrek. Dat ben ik zelf op het secretariaat gaan zeggen. Geen rekening voor gekregen.
Op het secretariaat heb ik trouwens in mijn zwarte new-wave periode een abonnement gehad. Een paar weken lang werd ik elke dag naar het secretariaat gestuurd om de gel en het suikerwater waarmee ik mijn haar recht omhoog zette uit te wassen. Met die rebelse koppigheid ben ik wijselijk gestopt toen men ermee dreigde me van school te zullen sturen.
En daarom is het dus dat ik zo twijfel of het wel een goed idee is om mijn zoon daar naar school te sturen volgend jaar.
Misschien krijg ik alsnog al de rekeningen gepresenteerd van de streken die ik in mijn apenjaren heb uitgehaald.
Of verjaren zulke feiten ook na 10 jaar?
Tussen ons gezegd en gezwegen 