Vuurvliegjes

Tegenwoordig is het klagen en zagen over het prachtige herfstweer weer schering en inslag. Dat menig mens dit seizoen omschrijft als druilerig en miezerig vuil kutweer, doet me huiveren.
Geniet daar nu toch eens van! En vooral: stop met zagen, dat helpt echt voor geen meter.

Maar kijk, omdat ik zo’n lieverdje ben wil ik alle koulijders en treurwilgen met een dijk van een autumn blues eens lekker verwennen met een vrolijk tintelend deuntje.

Toen ik het voor het eerst hoorde had ik goosebumps, muggentetjes en kiekevel tegelijkertijd, en ik hoop voor u hetzelfde:

(lyrics onderaan)

Voordat ik dit liedje hoorde was Owl City me totaal onbekend. Dat ligt aan mijn ouderdom. En ook een beetje aan mijn leeftijd.
De frontman van Owl City, Adam Young, is namelijk zoals zijn achternaam doet vermoeden: erg jong (nu 24). Hij is een heus tieneridool, een popster poster uit de Joepie van vandaag, rijkelijk omringd door puberende kirrende kalververliefde meisjes.
Als bijna 42-jarige jongbejaarde heb ik blijkbaar alle hetze rond en het groeiende succes van deze jongelui gemankeerd.
Tot ik toevallig dit filmpje vond:

‘Fireflies’ by Owl City

You would not believe your eyes if ten million fireflies
lit up the world as I fell asleep
‘Cause they’d fill the open air and leave teardrops everywhere
you’d think me rude but I would just stand and stare

I’d like to make myself believe that planet Earth turns slowly
It’s hard to say that I’d rather stay awake when I’m asleep
‘Cause everything is never as it seems

‘Cause I’d get a thousand hugs from ten thousand lightning bugs
as they tried to teach me how to dance
Foxtrot above my head, a sock hop beneath my bed
a disco ball is just hanging by a thread

I’d like to make myself believe that planet Earth turns slowly
It’s hard to say that I’d rather stay awake when I’m asleep
‘Cause everything is never as it seems when I fall asleep

Leave my door open just a crack, ‘cause I feel like such an insomniac
Why do I tire of counting sheep when I’m far too tired to fall asleep?
(Please take me away from here)
To ten million fireflies I’m weird ‘cause I hate goodbyes
I got misty eyes as they said farewell
But I’ll know where several are if my dreams get real bizarre
‘Cause I saved a few and I keep them in a jar

I’d like to make myself believe that planet Earth turns slowly
It’s hard to say that I’d rather stay awake when I’m asleep
‘Cause everything is never as it seems
When I fall asleep

I’d like to make myself believe
That planet earth turns slowly
It’s hard to say that I’d rather stay
Awake when I’m asleep
Because my dreams are bursting at the seams

 

 

Advertentie

F*ck it!

Toen de Heilige Vortigheid onlangs weer even een hot topic was in de actualiteit, kwam de drang weer bovendrijven om mij daar op geldige wijze van te distantiëren.
Ik had me al jaren geleden willen laten ontdopen maar het is er nooit van gekomen. Ook nu niet. Het formulier ligt hier, ingevuld en wel, voor de zoveelste keer, en alweer blijft het liggen. Ik krijg het niet opgestuurd. Het versturen op zich vind ik namelijk verschrikkelijk, want dat formulier bevestigt dat ik ongewild lid ben en deel uitmaak van een sekte waar ik totaal niks mee te maken heb.

Trouwens, wat maakt het uit dat ik mij laat ontdopen? Nul, niks, nada, noppes, nougabollen. Ik ben en blijft medeplichtig want ik ben gedoopt.
Zoals zovelen werd ook ik als onschuldige nietsvermoedende baby -haast letterlijk- ondergedompeld in een pervers ritueel. Nog steeds worden baby’s en kinderen buiten hun wil verplicht om zich bij die kloterij aan te sluiten.
Dat ouders hun baby’s nu nog steeds laten dopen is wraakroepend. Hoe dom kan je zijn? Voor wie of wat doen ze het trouwens? Om zichzelf een goed geweten aan te meten? Voor overgrootmoemoe haar schone ogen? Om geen ambras te krijgen met tante nonneke of nonkel pater in de familie?
Ik geloof dat dat soort ouders echt dom en hypocriet is want kom me nu niet vertellen dat ze hun kind dat aandoen omdat ze allemaal zelf gelovig zijn.
Feit is en blijft helaas dat men nog steeds massaal hun kind onderwerpt aan dat ritueel waarin dat onschuldige ukje wordt meegesleurd in een enge wereld van macht, geld, hypocrisie en pedofilie.
Verderfelijk vind ik al wie in deze tijd hun kind de vrijheid niet geeft om voor zichzelf te denken en uit te maken of ze er al dan niet deel wil van uitmaken!

Dat er veel kwaad is gemoeid met al wat macht uitstraalt, is geen nieuws. Dat het zomaar allemaal kan blijven doorgaan zonder gevolgen, dat is ronduit wraakroepend.
Nog erger is het feit dat we allemaal, ook jij en jij en jij, die vetzakkerij mee financieren. Waarom moeten zovelen die niets met de kerk te maken hebben financieel bijdragen? De gedachte dat die meute bedriegers en machtsmisbruikers ongestoord kan voortdoen waarmee ze al eeuwen bezig zijn, en dat ik, als overtuigd atheïst, ertoe verplicht ben om daar in bij te dragen, maakt me kotsmisselijk.

Zolang de kerkelijke macht alles en iedereen overwoekert, zolang dat een deel van mijn belastingsgeld naar die sekte gaat, zolang zal ik mij gevangen voelen, verstrikt en versmacht in de netten van verderf.

Stokje: eerste CD

Van Elke kreeg ik een tijdje geleden een stokje die zij op haar beurt toegeworpen kreeg van Sven. We zijn allen van ongeveer hetzelfde bouwjaar en dus ook opgegroeid met ongeveer dezelfde muziek.

Kwestie van ook eens van flashback te doen keer ik even terug naar het jaar 1968. Ik was zonder het te beseffen al vollen bak met muziek bezig nog voordat ik geboren was. Als ongeboren mensje repeteerde ik in moeders buik mee en stond toen ook al regelmatig mee op de planken. Hoe dat zo gekomen is leest u hier.

Muziek is de rode draad doorheen mijn hele leven.

Toen ik een jaar of 12 was luisterde ik naar radio Contact of radio Maeva en nam ik de liedjes die ik mooi vond op op cassettenbandjes. Daarmee ging ik dan aan de slag om de teksten fonetisch uit te schrijven en ze vanbuiten te leren.

Terwijl Avro’s Toppop en Countdown mijn favoriete muziekprogramma’s waren op TV _er was in die tijd niets anders_ zat ik regelmatig met mijn broer op zijn kamer mee te headbangen met loeiharde hardrock van AC/DC, Saxon, Scorpions, Iron Maiden en zo van dat langharig tuig.

Wat ik nooit zal vergeten is dat ik in die periode al eens met mijn 2 broers en zus mee mocht naar een clubhuisje van kameraden, waar de LP “Going deaf for a living” van Fisher Z aan stukken werd gedraaid. Die ken ik nog steeds krak vanbuiten, ik was er, net als de rest in dat clubhuisje compleet zot van.

Daar en toen is waarschijnlijk mijn voorliefde voor het meer rockende genre ontstaan, maar eer het echt zover was passeerden er toch nog wat softere tunes de revue.

Ik kocht mijn allereerste singletje van mijn eigen zakgeld toen ik een jaar of 15 was. Als ik me niet vergis was dat de single “Girls just want to have fun” van Cindy Lauper. Later vulde ik mijn collectie singles aan met plaatjes van Abba, Madonna, The Police, Simple Minds, Duran Duran, enz.

Het allerlaatste singletje die ik me ooit aanschafte was “Sleeping Sattelite” van Tasmin Archer. Nog steeds een schoon lieken, trouwens.

Maar het gaat hier niet om singles of langspeelplaten maar om de eerste Compact Disc.

Ik denk dat de eerste CD die ik ooit kocht “Boys don’t cry” van The Cure was, ergens op mijn 18de.

Later gevolgd door de albums “Japanese Whispers” en “The head on the door”. Daar kwamen nadien nog “The world won’t listen” en “Strangeways here we come” van The Smiths bij. En zoals dat al eens gaat met mensen word ik ouder en hoe ouder ik werd hoe meer CD’s mijn muziekrekje vulden, en dat gaat uiteraard nog steeds verder…

Omdat de ongeschreven wet der doorgeefstokjes voorschrijft dat ge dat moet doorgooien naar andere bloggers zal ik dat dan ook maar doen zekerst. Bij deze roep ik mijn lief, Mompelpoes en Rigel op om hun eerste cd-aankoop en het hoe en waarom en al in een vlot leesbaar en interessant schrijfsel te gieten.

O dierbaar België

Ken jij ons land en hoe het ineen zit?

Wilt ge’t weten?

Watch this (en begrijp waarom we er niet in slagen om een deftige regering in elkaar te boksen)

 

Een doordeweekse woensdag

Het is woensdag, mijn tweewekelijkse vrije dag volgens mijn 4/5 werkweek.

Wat doet een normaal mens zo op een vrije dag?

Wassen en plassen? Strijken? Papieren ordenen? Op familiebezoek? Gaan shoppen? Bloggen?De auto wassen of hem door de carwash rijden? Bricoleren? Verven? Lezen? Groenten kuisen en invriezen? Facebooken?

Tuurlijk wordt dat alles al eens gedaan op een vrije dag, maar wat doe ik vandaag precies, op een doordeweekse dag waarop niets moet en alles mag?

Om te beginnen heb ik mij lekker lang uitgeslapen. Toen ik mijn klokradio op mijn nachtkastje bekeek, toonde die mij 12u13 in digitale rode cijfers. Let’s skip breakfast, shall we?

Na een deugddoende uitreksessie ben ik opgestaan, heb de gordijnen opengetrokken en dacht bij mezelf: ojee, er gaat vandaag weer wreed gezaagd worden over dit natte herfstweer.

Een lekker kopje Senseo later ben ik een eerste machine was beginnen draaien. Er staan dus drie machines op de agenda; een zwarte, een bonte en een witte. De eerste machine zit intussen in de droogkast, terwijl machine 2 ook al goed zijn toertjes draait.

Ik heb mij zonet onnozel gezocht naar mijn huurcontract, maar niet gevonden. Ik ben nochtans redelijk ordelijk, om niet te zeggen dat ik georganiseerd ben en alles een vaste plaats geef. Behalve mijn huurcontract dus, blijkbaar. Ik had nochtans graag dat contract nog eens bekeken, want ik weet niet meer precies wat de opzegtermijn is en heb daar nu toch wel interesse in, gezien ik deze week mijn opzeg ga doen. Gisteren kreeg ik namelijk de confirmatie dat ik op 1 februari 2011 naar mijn nieuwe stulp kan verhuizen. Juicht, gij allen.

Mijn mails zijn ook al doorgenomen en beantwoord, ik heb wat rondgehangen op Facebook en nu ben ik dus aan het bloggen.

Wat ik verder nog ga doen zal gene vetten meer zijn, denk ik. Straks nog een machientje draaien en me op de sofa planten om de Humo (-‘s) te lezen (ik sta begot 3 Humo’s achter!). Hoogstwaarschijnlijk zal ik wel weer in slaap botsen, zoals gewoonlijk als ik durf te lezen. Misschien toch voor de zekerheid mijn GSM wekker zetten want tegen 18u word ik bij mijn lief verwacht.

Verder vanavond zal ik zien wat mijn lief in petto heeft. Hopelijk niet veel want ik voel me helemaal zen vandaag en wil dat vooral zo houden. Wat TV kijken misschien? En dan samen in slaap vallen, ter voorbereiding van een nieuwe dag, die morgen heet.

Kapers op de kust

Eindelijk. Mijne kompjoeter is uit een diepe coma ontwaakt. Eindelijk is mijn hippe typmachine met succes gereanimeerd en kan ik weer prutsen met woorden en foto’s en filmpjes en al.

Wat er precies aan de hand was weet ik niet, maar naar ’t schijnt ben ik is mijn PC gebraawserhaajdzjekt geworden. Jaja, ik werd het slachtoffer van een professionele browserhijacking(*) en ik kan u verzekeren; dat is verdekke wreed ambetant. Niet te geloven dat een zootje hoogbegaafde idiote pc-nerds in opdracht van al even idiote reclamemakers inbreken in andermans pc om daar wat met de instellingen te gaan knoeien en de hele software naar de botten te helpen.

Eender hoe of wat, het kwaad is geschied en intussen zelfs al geschiedenis. Softwaregewijs is mijn schrijfgerief weer als nieuw én beveiligd tegen alle stouteriken met slechte bedoelingen die het www onveilig maken.

Wat ik nu wel vervelend vind is dat ik mijn handige feedreader kwijt ben. ’t Is te zeggen; ik schuimde voordien het internet af met Internet Explorer en daar was de feedreader tool super easy en overzichtelijk, zonder veel tralala.  Nu gebruik ik Firefox (op aanraden van) waarin geen deftige feedreader zit, tenzij ik mij grondig vergis.

Ik wil gewoon kunnen zien op welke blog er een nieuwe post geplaatst werd, da’s al. Geen gezever errond, enkel een overzicht van mijn favoriete weblogs waarop ik me wil abonneren.

Iemand een idee welke een gebruiksvriendelijke en eenvoudige feedreader is?

Browserhijacker: vorm van spyware die de homepage van de internet-browser verandert, vaak in een pagina met veel reclame