1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, ………………………………………………………………………………………………………………………. 21.
Welgeteld 21 muggenbeten telt mijn lijf. Eenentwintig. Vanochtend vroeg, rond half 8, zijn ze met z’n allen gelijktijdig beginnen jeuken. Ik heb mezelf al half in coma gekrabt.
Ik weet toevallig ook waar en wanneer die muggenbeten hun ontstaan hebben gevonden. Gisteren bevonden smurf en ik ons namelijk op de blogmeeting ten tuine ZapMoose.
Wie hen weet wonen weet dat hun stekje zich situeert temidden van een nogal heel erg bosrijk gebied waar _behalve veel welgestelde buren_ ook honderden steekmuggen resideren.
Voor de gelegenheid had ik mijn open sandaaltjes aangetrokken. Had ik beter niet gedaan. Blote voeten in het malse tuingras is een ware hoogdag voor die vampiristische tweevleugeligheid. Niet alleen in de tuin maar ook in het ‘Klein Schietveld’ (*) waren de muskieten overvloedig aanwezig. Dat bleek toen we met z’n allen een zalige wandeling maakten doorheen dit prachtige natuurgebied.
Ik zal welzeker niet de enige zijn in wiens vel die beestjes hun zuigsnuit hebben gezet, dat lezen we nog wel bij de andere slachtoffers, als zij verslag uitbrengen op hun blog.
Vast staat dat die beestjes vandaag geen honger meer zullen hebben, die hebben gisteren genoeg bloed gezogen om de rest van de week zonder afzien in hongerstaking te kunnen gaan. (ik lees hier net Wikipedia dat het begot enkel de wijfjes zijn die het ons lappen. Zij zijn het die onze levenssappen nodig hebben voor de ontwikkeling van hun tikkeneitjes. De trutten. Nu kunnen we het niet eens de mannetjes verwijten, pfuh)
Volgende keer hul ik mijn 39 sowieso in hoge caoutchouc botten!
Maar laten we eerlijk zijn, ook al doet mijn gezeur over muggenbeten en jeuk iets anders vermoeden, de blogmeeting was zeer zeker alweer een onverdeeld succes. De sfeer zat bijzonder goed, er werd gebabbeld en gepraat, gezeverd en gelachen. Het gezelschap was heel erg gemoedelijk een aangenaam, zoveel is zeker. En ook de tafel was weer uitermate ruim bedekt met allerlei zelfgemaakt en zelfgekocht lekkers: Turks brood, Frans stokbrood, beleg, quiche, kaasschotel, druiven en noten, pastaschotels, fruitsalade, dozen vol aardbeien, taarten, chocomousse, roomijs, slagroom, chips, … Onze magen werden rijkelijk gevuld, ons verteringsstelsel draaide overuren. En dorst werd er ook al niet geleden, dat werd vlotjes bestreden met allerhande frisdranken, fruitsappen, waters, sangria, wijnen, Rodenbach, Jupiler, Leffe,…
Ondanks de regen, die maar niet wilde ophouden, bleef de ambiance ongemeen goed. De kinderen hadden het er ook enorm naar hun zin. En de mannen, die zorgden voor het hoogtepunt van de avond wanneer ze erin slaagden om met nat hout toch een heus kampvuur te maken.
Eén en al gezelligheid en nu we weer nieuwe medebloggers hebben leren kennen kunnen we alleen maar besluiten: ’t was niet alleen voor de muggen maar ook voor ons een hoogdag.
Bedankt ZapMoose voor jullie gastvrijheid!
En nu ga ik nog een beetje krabben, al je’t niet erg vindt.
(*) Het Klein Schietveld ligt op de grens van Kapellen, Brasschaat en Kalmthout en vormt, samen met het gebied Grote Heide en Het Groot Schietveld één van de grootste en indrukwekkendste aaneengesloten heide- en vennengebieden van Vlaanderen. Een beperkt gedeelte van dit prachtige domein is opengesteld en vrij toegankelijk voor het publiek. Er loopt ook een GR-route doorheen.
Tussen ons gezegd en gezwegen 