Musquito food

1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, ………………………………………………………………………………………………………………………. 21.

Welgeteld 21 muggenbeten telt mijn lijf. Eenentwintig. Vanochtend vroeg, rond half 8, zijn ze met z’n allen gelijktijdig beginnen jeuken. Ik heb mezelf al half in coma gekrabt.

Ik weet toevallig ook waar en wanneer die muggenbeten hun ontstaan hebben gevonden. Gisteren bevonden smurf en ik ons namelijk op de blogmeeting ten tuine ZapMoose.

Wie hen weet wonen weet dat hun stekje zich situeert temidden van een nogal heel erg bosrijk  gebied waar _behalve veel welgestelde buren_ ook honderden steekmuggen resideren.

Voor de gelegenheid had ik mijn open sandaaltjes aangetrokken. Had ik beter niet gedaan. Blote voeten in het malse tuingras is een ware hoogdag voor die vampiristische tweevleugeligheid. Niet alleen in de tuin maar ook in het ‘Klein Schietveld’ (*)  waren de muskieten overvloedig aanwezig. Dat bleek toen we met z’n allen een zalige wandeling maakten doorheen dit prachtige natuurgebied.

Ik zal welzeker niet de enige zijn in wiens vel die beestjes hun zuigsnuit hebben gezet, dat lezen we nog wel bij de andere slachtoffers, als zij verslag uitbrengen op hun blog.

Vast staat dat die beestjes vandaag geen honger meer zullen hebben, die hebben gisteren genoeg bloed gezogen om de rest van de week zonder afzien in hongerstaking te kunnen gaan.  (ik lees hier net Wikipedia dat het begot enkel de wijfjes zijn die het ons lappen. Zij zijn het die onze levenssappen nodig hebben voor de ontwikkeling van hun tikkeneitjes. De trutten. Nu kunnen we het niet eens de mannetjes verwijten, pfuh)

Volgende keer hul ik mijn 39 sowieso in hoge caoutchouc botten!

Maar laten we eerlijk zijn, ook al doet mijn gezeur over muggenbeten en jeuk iets anders vermoeden, de blogmeeting was zeer zeker alweer een onverdeeld succes. De sfeer zat bijzonder goed, er werd gebabbeld en gepraat, gezeverd en gelachen. Het gezelschap was heel erg gemoedelijk een aangenaam, zoveel is zeker. En ook de tafel was weer uitermate ruim bedekt met allerlei zelfgemaakt en zelfgekocht lekkers: Turks brood, Frans stokbrood, beleg, quiche, kaasschotel, druiven en noten, pastaschotels, fruitsalade, dozen vol aardbeien, taarten, chocomousse, roomijs, slagroom, chips, … Onze magen werden rijkelijk gevuld, ons verteringsstelsel draaide overuren. En dorst werd er ook al niet geleden, dat werd vlotjes bestreden met allerhande frisdranken, fruitsappen, waters, sangria, wijnen, Rodenbach, Jupiler, Leffe,…

Ondanks de regen, die maar niet wilde ophouden, bleef de ambiance ongemeen goed. De kinderen hadden het er ook enorm naar hun zin. En de mannen, die zorgden voor het hoogtepunt van de avond wanneer ze erin slaagden om met nat hout toch een heus kampvuur te maken.

Eén en al gezelligheid en nu we weer nieuwe medebloggers hebben leren kennen kunnen we alleen maar besluiten: ’t was niet alleen voor de muggen maar ook voor ons een hoogdag.

Bedankt ZapMoose voor jullie gastvrijheid!

En nu ga ik nog een beetje krabben, al je’t niet erg vindt.

 

 

(*) Het Klein Schietveld ligt op de grens van Kapellen, Brasschaat en Kalmthout en vormt, samen met het gebied Grote Heide en Het Groot Schietveld één van de grootste en indrukwekkendste aaneengesloten heide- en vennengebieden van Vlaanderen. Een beperkt gedeelte van dit prachtige domein is opengesteld en vrij toegankelijk voor het publiek. Er loopt ook een GR-route doorheen.

Advertentie

Blogdate

Vrijdagavond 19 uur. Telefoon. Zapnimf.

Dat het wat later zal zijn want de quiche staat nog in de oven, ze is dus nog niet vertrokken maar ze komt af en zal een sms’je sturen als ze vertrekt.

Ik stuur een sms naar Sterre, dat ze zich niet moet haasten want dat Zap een uur later zal arriveren…

19u30. Sterre arriveert. Ze was aan het rijden en had niet gehoord dat ze én gebeld was door Zap en van mij een sms had gekregen.

Bedoeling was om samen naar een film te kijken, Zapnimf zou die meebrengen. En dat deed ze ook. Vraag me niet welke film het was want dat weet ik begot niet meer.  Het is ook al de volle twee dagen geleden, hé.

Sterre had Thaise Chili chips, een zak mnm’mekes en een fles limonade mee, Zapnimf kwam aanzetten met frangipane koeken, een zelfgebakken quiche en een fles cola light, en ik had voor aperitiefworst, tomaat met mozarella, feta en olijfjes en fruitsap gezorgd. Zo’n visite is niet ideaal voor wie op dieet is. Niet dat ik dat nog ben, maar kom.

Enfin, 3 grieten uit Kapellen, Brugge en Aalst betekent gebabbel in ’t WestvlaamsAantwaarpsOostvlaams. En geen van de drie die AN praat. Dat is niet meer nodig, e verstaan elkaars dialect intussen al goed genoeg om in grote lijnen te weten waarover de ander het heeft.

Van de film is niks in huis gekomen, nee. Als je elkaar maanden niet gezien hebt, heb je 1 en ander bij te praten, zo gaat dat met madammen.

We zijn dus weer alle drie up-to-date en kunnen er weer tegen. Tot de volgende keer dat we samenkomen om een film te kijken. Of niet kijken.

Merci dames, voor de leutige avond en jullie aangename gezelschap!

Bij wie is het de volgende keer?

Blog on hold

Ik ben daar graag

Op 10 november jongstleden heeft deze blogster een ‘gastric bypass’ laten uitvoeren. Op haar blog bericht ze nu retroactief over al de vooronderzoeken die ze heeft ondergaan, en dat doet ze als geen ander uiteraard weer in haar bekende uitgebreide doch steeds met humor doordrenkte schrijfstijl.
Over het meervoudige kiloverliesresultaat van deze medische onderneming zal ze ons ook wel in geuren en kleuren op de hoogte houden de komende maanden, wed ik.

Wie zich afvraagt hoe het met haar is: ze stelt het uitstekend. Ik ben haar gisteren gaan bezoeken dus je hebt het hier niet alleen van horen zeggen. Behalve dat ze 12 kilo lichter is (nu al, ja!) en een buik vol gaten heeft, is ze nog steeds helemaal haar eigen zichzelve. De typiche bulderlach die ze na de ingreep eventjes niet meer kon teweegbrengen volgens haar partner in crime is intussen ook helemaal terug.

Gepakt met een fleecen dekentje, een fles Pinot Gris, een krat theelichtjes en een tros druiven arriveerde ik ten huize ZapMoose alwaar ik meteen werd meegesleurd voor een gezonde wandeling langs de antitankgracht , die zo goed als door hun achtertuin loopt. Een beetje beweging is altijd wel ergens goed voor, en al zeker in zo’n prachtig kader deed het deugd om de heerlijke frisse herfstgeuren op te snuiven.
Tijdens en na de wandeling werd er duchtig en luchtig bijgepraat over vanalles en nogwat, vooral over koetjes, kalfjes en soortgenoten.

Rond zessen werd er een heerlijke maaltijd geserveerd: wrap van kip, sla, tomaatjes, versgesneden ajuin, overgoten met een zelfineengeflanste groentensaus met champignons. Lekker lekker! De 20 tassen koffie achteraf smaakten ook uitzonderlijk lekker. Omdat ik hem aromatischerwijze zo bijzonder lekker vond smaken en hij niet zomaar overal in alle winkelrekken te vinden is, kreeg ik bij mijn vertrek zowaar een pakje van die Mildou Praliné toegestopt.
Het zijn toch schatten, die twee.

Pas laat op de avond reed ik met een voldane glimlach door de dichte pakken mist terug huiswaarts.

Bedankt alweer voor de warme ontvangst en de toffe namiddag, Zapmoose!

Zwijgt en leest, gij allen

Bij het openen van Google Reader ontwaarde ik daarnet zowaar twee oudbakken feeds die ongehoord lang stof hebben staan vergaren in mijn blogrol.

Het waren indertijd allebei nochtans 2 vaten vol inspiratie waaruit ze de hilarische jus zo goed als altijd uit hun eigen leven tapten.

Ergens vorig jaar kwam daar ineens en plotsklaps verandering in. Gedaan, fini en schluss. Geen letter viel er nog op  hun blog te lezen. Vele volgers vonden dat geweldig jammer. En spijtig ook.

Maar kijk, ze zijn terug. Alle twee.

Zwijgt ende leest, gij allen, de voortzetting der Fratsen van ene Zapnimf  &  de perikelen van haar betere helft, de in een splinternieuw jasje gehulde Appelmoose.

Newsflash!

Wist jij al dat mijn lief een blog heeft? Echt, mijn lief heeft een blog van zijn eigen.

Maar kom, vooraleer één of andere onverlaat het waagt te denken dat ik hem daartoe aangespoord of gepusht heb,  laat me u al meteen zeggen dat dat niet zo is. En mocht ik hem toch toevallig die richting uit geleid hebben dan zou dat niet meer dan een beetje motiverend geweest zijn. Ik heb hem daar niet toe verplicht, noch toe verleid, noch toe gedwongen. Ineens mailde hij mij en schreef: “kijk eens”, met de link naar een weblog. Zijn blog.

ge moogt zeggen wat ge wilt maar ik vind het toch iets hebben dat mijn lief ook een blog heeft. Dat schept een band, ziet u.  Als ik nu eens zeg: “zoeteken, gij moogt doen wat ge wilt maar ik ga bloggen”, dan zal hij er niet over zeuren ‘dat ik weer uren op dat klavier zit te rammen om anderhalve zin bijeen te typen’.  Hij wéét immers hoe tijdrovend blogschrijven kan zijn.

Op dit moment is het eigenlijk nog iets te voorbarig om te stellen dat hij blogt. Dat hij schrijft, that means. Wegens het meestal hebben van compleet andere prioriteiten kan het al eens gebeuren dat er een zwaar gapende tijdskloof  tussen zijn schrijfsels zit. Ruwweg een volledig vol jaar zit er tussen zijn eerste blogstuk en zijn tweede. Zijn tweede is ineens ook zijn recentste en dateert van gisteren. Vandaar dat ik het idee had opgevat om zijn blog toch maar eens de blogosfeer in te schieten.

Ik vind dat hij dat bijzonder goed doet. Met kennis van zaken en opgeklopt met een dikke vette knipoog. En zonder taalfouten!

Kijk lees zelf maar en je zal beamen dat ik niet uit mijn nek lig te kletsen.  Hij zou een pak frequenter mogen schrijven voor mijn part, ik lees hem graag.

Allez hup, en nu allen daarheen. Ga eens bij hem langs en doe hem de groetjes van me, wil je?

Geblogsel in 2010: een overzicht

De stats helper monkeys bij WordPress.com gingen na hoe goed mijn blog het heeft gedaan in 2010. Hier is een getailleerde samenvatting van de algemene gezondheid van mijnen blog:

The Blog-Health-o-Meter™ reads Wow.

De Blog-Gezond-heids-Meter leest Wow.

Krokante cijfers

Het gemiddelde containerschip kan ongeveer 4500 containers dragen. Mijn blog werd 21000 keer bekeken in 2010, dus, mocht elk bezoekje een container zijn, dan zou mijn blog 5 volgeladen containerschepen gevuld hebben.

In 2010 publiceerde ik 94 nieuwe schrijfsels, wat het totaal aantal blogstukjes brengt op 450. Ik blijk 332 foto’s opgeladen te hebben, goed voor 218 Mb. Dat zijn ongeveer 6 foto’s per week.

De drukste dag van het jaar was 19 Januari, met 178 bezoekers. Het populairste blogstuk was Jantje zag en Johny saw.

Waar komen deze cijfers vandaan?

De beste weblogs die naar hier doorverwezen zijn een jaar vrolijkheid, chelone, google.be, op ons eentje, en WordPress Dashboard.

Enkele bezoekers kwamen hier terecht via zoektermen. Meestal zochten ze op Margogogo, anne geddes, tussen ons gezegd en gezwegen, brachioradiale jeuk en vlieg.

Blikvangers in 2010

Dit zijn de meest bekeken schrijfsels en pagina’s in 2010:

1

Jantje zag en Johny saw January 2010
10 comments

2

Que? February 2008
11 comments

3

Ik had nochtans gezegd van niet April 2010
21 comments

4

Het land der valleien May 2010
20 comments

5

En? Oewast? April 2010
16 comments

 

Niet slecht, al zeg ik het zelf.  Zou ik in 2011 beter kunnen?

Whazz’up?

 

De blogosfeer lijkt wel in een diepe coma te zijn gevallen.

Heel raar hoe weinig ‘begankenis’ er is, tegenwoordig.

’t Is alsof ge tegen de muren babbelt.

 

Ssssjt

Misschien valt het niet zo op maar het bloggen staat hier nu echt wel op een heel laag pitje. Als je uit gebrek aan schrijfgoesting al een afbeelding van een draaiende ventilator op uw blog begint te zetten, dan  is ’t toch echt wel ver gekomen, geef toe.

Maaaarrrr, alles heeft zo zijn reden, zo ook de stilliggende werkzaamheden alhier. Niet dat er niks gebeurt rondom mij, in tegendeel, er gebeurt heel erg veel de laatste tijd. Laat het me anders efkes kortweg samenvatten in drie punten:

Ten eerste  _en dit is mijn favoriet, met stip!_  ben ik grote kuis aan ‘t houden in mijn lijf: de oude verdorde motten die zich hardnekkig hadden ingenesteld worden vakkundig geëuthanaseerd en properkes verwijderd. Vervolgens wordt de vrijgekomen ruimte in de buik gevuld met frisse fleurige fladderende vlindertjes.

Ten tweede: ik ben wreed sociaal bezig wegens veel toffe dingen te doen buitenshuis: optredentje hier, concertje daar, dagje zee, weekendje Ardennen, beetje reizen en rondtrekken, daguitstapjes her en der, ritje met de moto, nachtje openluchtslapen, tochtje met de fiets of per te voet,… ‘k ben geen grote fan van de zomer maar het biedt wel mogelijkheden, dat kan ik niet ontkennen.

Ten derde: wegens de aanhoudende warmte (ja, ze zaagt weer, ja) werkt mijn brein in ploegen én op nachttarief, het is dan ook nagenoeg onmogelijk om wilde verhalen of lange teksten bij elkaar te schrijven.

Klinkt dat een beetje aanvaardbaar als excuus om nog wat verder te blogpauzeren?

Sesam, open u. En ewa rap!

 

En peoples? Gaat deze blog nog steeds met haken en ogen open? Ik zou niet willen dat mijn hele fanclub de vijf trouwe lezers die ik heb wegblijven wegens tegenpruttelingsongemakken.

Wie hinder ondervindt: ‘t ligt aan die slideshow van een paar logs geleden, naar ‘t schijnt.

Now what?

Zeg nu niet dat ik die schoon foto’s er ga moeten afzwieren want dat gaat vreselijk tegen mijn goesting zijn.

ATTENTIE ATTENTIE !!!

Dames en heren

Graag uw aandacht voor een bijzondere mededeling

VANAVOND

op den tellevies

KOMT DAT ZIEN, KOMT DAT ZIEN

Onze medeblogster MADAME ontpopt zich tot een hilarische BENIDORM BASTARD

Zij en haar partners in crime

hebben maar 1 doel:

De Jongeren Des Tegenwoordigs Eens Goed te kakken zetten In De Maling Nemen

 

vanavond

om 22u30

op 2BE

U KIJKT TOCH OOK?

 

Get up, stand up…stand up comedy

Wellicht las u het hier en daar al ergens, ik ga het toch nog eens herhalen: de stand-up comedy avond in Stabroek vorige week vrijdag was super. 

Mijn GPS leidde ons na een klein uurtje bollen recht tot op een boerenhof. “U heeft uw bestemming bereikt”, zei Jan, de stem. Hm, als dat hier een kasteel is dan ben ik een coloradokever met gedragsstoornissen, dacht ik. Vóór ons was er ook al een auto dat hofgat opgereden, ook een GPS-rijder die zijn bestemming verkeerdelijk had bereikt. Terwijl ik de auto omkeerde op het hof was die andere verloren zoon de weg al aan het vragen aan de boerin des hoeves en deed ons teken dat we hem moesten volgen. Wat we deden. Aan het kasteel aangekomen parkeerden we ons volledig reglementair op de daarvoor bestemde plaatsten, stapten uit en begonnen een praatje met onze gids. De kennis die met mij meegereden was was maar tegen die gast aan het uitleggen en aan het gesticuleren _…en dat het toch wel straf was dat onze GPS ons zo ver verkeerd gestuurd had en pattati en pattata…_ en ik stond erbij, keek ernaar en glimlachte geamuseerd.

“Euhm…ik weet niet of gij da weet maar diene mens tegen wie je het daar zo wreed aan het uitleggen was is wel de comediant waar we straks naar gaan zitten kijken, hé”, deelde ik mijn onwetend gezelschap geheel terzijde mee. “Aaah, ‘t is daarmee dat em ne stoel mee had”…

Over een massa volk mag ik niet spreken, maar de kleine meute die het kasteelse halzaaltje bevolkte heeft zeker en vast een heel plezante avond gehad. Eerst deed Lies Lefever op een ferme manier grappige dingen met liedjes. Luister:

Na de pauze kreeg Steven Gabriëls 70 minuten lang het podium voor zich alleen.  Zijn show “Roofing” is ronduit hilarisch; een echte aanrader voor wie niet vies is van vertakte en soms absurde verhaallijnen die elkaar op ‘t eind van de rit weer tegenkomen. Ik had deze comediant al bezig gezien in Comedy Casino en vond hem toen niet altijd even goed, doch wat hij daar vrijdag presteerde was op z’n minst gezegd van topniveau!

Jaja, Steven Gabriëls, gij kunt mij krijgen, gij grote slanke plezante knappe mens, gij!

Ik ben wel wat in mijn gat gebeten dat hij mij de ganse show stond en zat uit te dagen, den ambetanterik. _…dat em single is en toch zo graag een deftig, sweet en goed lief wil…_ terwijl ik daar verdekke kant en klaar op de eerste rij zat! Voor zijnen neus!

Toen de gekkerd van dienst met veel gevoel en niet aan de verbeelding overlatende mimiek over scheten en prottekes laten begon te vertellen, brak bij ons Zapnimf een sappige ongecontroleerde slappe lach uit die zo aanstekelijk werkte dat ik zelf ook traanvocht uit mijn ogen heb moeten scheppen.  Ge-wél-dig!

Hier se, proef eventjes mee van zijne show:

Na de voorstelling zakten we af naar de huiselijke stulp van ons welbekende duo ZapMoose alwaar we ons tegoed deden aan cava, fruitsap, wijn, koffie, kleurrijke smarties, heerlijke verse rivierkreeftjeachtige visgarnaaldingetjes (Elke, wat waren die dinges ook alweer?), koekjes, chips, olijven en nog een aantal smakelijke caloriebommetjes. Er werd gezapig gekeuveld, gelachen en gezeverd, zoals het een kleine fijne blogmeeting betaamt.

Bedankt gij allen, voor jullie gezellige gezelschap, en dankuveel, Zap en Moose, voor jullie onbegrensde gastvrijheid!

P R E T T I G E F E E S T E N !!!

 

My Secret Santa

Deze ochtend ben ik mijn Secret Santa gaan afhalen in het postkantoor. Nieuwsgierig opende ik thuis de doos…kijk maar mee naar de inhoud:

Een mooie decoratieve koekjesdoos, gevuld met zelfgebakken Reindeer-koekjes. Ik kan het me niet laten, ik zit hier op dit moment als zot te smullen van die heerlijke lekkernij. Man man man, wat zijn ze lekker!

Naast de koekjesdoos zat ook nog een heel leuk ovalen juwelendoosje, én een speelmuisje voor Pixie, geschonken door mijn Secret Santa’s poezebeestjes Frank en Henry.

Maar wie is mijn Geheime Kerstman nu?

Onderaan op het bijgevoegde kaartje lees ik: ‘mijnblogspotishier’, een blog die mij, ik moet dat eerlijk toegeven, niet bekend is. Intussen ben ik natuurlijk al eens gaan kijken wie Jessie is en waarover ze schrijft. Het is best wel een gezellige blog van een creatieve jonge mama met een prachtige baby-meid Jools.

Heel erg neig en wreed bedankt Jessie, voor het toffe kerstKdo!

Op mijn beurt was ook ik Secret Santa. Een onschuldige hand had als ontvangend blogger deze prachtmeid getrokken. Where are the odds, begot, of all deelnemers, dat ik net haar een presentje mocht sturen!

Secret Santa meets bloggend Vlaanderen

Heb je’t al gemerkt dat er rond menig blog al een soort van kerstsfeertje hangt? Dat is de schuld verdienste van Tess, die onlangs een frivool ideetje de blogosfeer heeft ingestuurd.

Voor wie te tam is om op de link te klikken zal ik haar idee efkes schetsen. Of nee, toch maar niet. Zij heeft het zo goed uit de doeken gedaan dat het toch maar beter is dat je haar uitleg leest.

Wie graag kdootjes geeft en al even graag kdootjes krijgt kan meedoen met een speelse wisselwerking tussen bloggers en blogsters waar de gever ook de krijger is, zij het niet van hetzelfde pakje, dat zou nogal onnozel zijn. Wie 10 Euro aan kant kan leggen tegen ‘t eind van ‘t jaar kan meedoen.

Tess kreeg intussen al vrij veel positieve reacties, daarom heeft ze haar idee al verder uitgewerkt, en wel heel duidelijk, in stap-voor-stap richtlijnen. De instructiehandleiding vindt u hier.

Wat heb je nodig:

* een PC met e-mail

* een blog(adres)

* 10 Euro (+ nog een kleinigheid voor de verzendkosten)

* een domicilie

* een naam

Schrijf je in via tesssecretsanta@gmail.com met de vermelding “Inschrijving Secret Santa naam+voornaam“ en u geeft aan en krijgt van een willekeurige medeblogger (M/V) een verrassend KDO’tje.

DOEN!