Kapers op de kust

Eindelijk. Mijne kompjoeter is uit een diepe coma ontwaakt. Eindelijk is mijn hippe typmachine met succes gereanimeerd en kan ik weer prutsen met woorden en foto’s en filmpjes en al.

Wat er precies aan de hand was weet ik niet, maar naar ’t schijnt ben ik is mijn PC gebraawserhaajdzjekt geworden. Jaja, ik werd het slachtoffer van een professionele browserhijacking(*) en ik kan u verzekeren; dat is verdekke wreed ambetant. Niet te geloven dat een zootje hoogbegaafde idiote pc-nerds in opdracht van al even idiote reclamemakers inbreken in andermans pc om daar wat met de instellingen te gaan knoeien en de hele software naar de botten te helpen.

Eender hoe of wat, het kwaad is geschied en intussen zelfs al geschiedenis. Softwaregewijs is mijn schrijfgerief weer als nieuw én beveiligd tegen alle stouteriken met slechte bedoelingen die het www onveilig maken.

Wat ik nu wel vervelend vind is dat ik mijn handige feedreader kwijt ben. ’t Is te zeggen; ik schuimde voordien het internet af met Internet Explorer en daar was de feedreader tool super easy en overzichtelijk, zonder veel tralala.  Nu gebruik ik Firefox (op aanraden van) waarin geen deftige feedreader zit, tenzij ik mij grondig vergis.

Ik wil gewoon kunnen zien op welke blog er een nieuwe post geplaatst werd, da’s al. Geen gezever errond, enkel een overzicht van mijn favoriete weblogs waarop ik me wil abonneren.

Iemand een idee welke een gebruiksvriendelijke en eenvoudige feedreader is?

Browserhijacker: vorm van spyware die de homepage van de internet-browser verandert, vaak in een pagina met veel reclame

Advertentie

Gezichtsboek

Facebook, het is me wat. Mijn eerste indruk was: dit is onnozel en puberaal, als jongbejaarde veertiger heb ik hier niks te zoeken. Meermaals heb ik er mezelf af- en terug opgezwierd, ik zag er het nut niet meteen van in. Vrienden zeiden me echter dat dat echt wel big fun is, dat ik er nog moest aan wennen. Snuffelend in profielen zocht ik me suf naar de juiste bedoeling maar mijn zoektocht leverde meestal weinig of niks op.

Facebook, het is me wat. Hoe zeg je eigenlijk dat je er ook bijhoort? Ik sta op facebook. Ik zit op facebook. Ik heb een facebook. Ik ben lid van facebook. Mijn smoel staat op facebook. ?? 

Om het toch maar even te melden, ik heb intussen al geruime tijd een account bij facebook. Mijn profiel is actief. Uh-uh, dat klinkt bekakt, zeg.  Soit, telkens bij het inloggen stel ik me dezelfde vragen: Heb ik niks anders te doen op dit moment? Vind ik het fijn om in de profielen van kennissen en vrienden rond te neuzen? Ben ik ziekelijk nieuwsgierig naar andermans bezigheden? Interesseert het mij eigenlijk? Steek ik er iets van op? Is het grappig? Is het leuk? Is het interessant? WTF is de bedoeling? (uitbreiding van je sociale netwerk, naar ‘t schijnt)

Facebookers kunnen bij elk bezoek aan de site neerpennen waarmee ze bezig zijn, wat ze straks gaan doen, hoe ze zich voelen, wat ze gevoeld hebben, waar ze naartoe gaan, vanwaar ze komen, wat ze gegeten hebben, wat ze overmorgen gaan eten,…

“X is zich aan het voorbereiden op een drukke werkweek”,  “Y bekomt van een zware kater”, “Z gaat dit weekend naar een optreden en zal ervan genieten”, “XX gaat vegetarische spaghetti maken”, “YY heeft 2 grote volle manden gestreken”, “ZZ vindt Ben Crabbé een etterbuil”, … Mooi, mooi.

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet achter blijf in deze. Zo nu en dan poot ik daar ook iets neer en om het niveau hoog te houden informeer ik de lezer over iets wat al even interessant is om weten als de kleur van de uitwerpselen van de Keniaanse bruingestreepte baviaan.

Het zou wat lullig zijn mocht ik nu beweren dat ik er echt niks in zie, in dat facebook. Ik ben er immers ook vindbaar voor iedereen. Niet dat iemand naar mij op zoek zou zijn, maar toch, ik kreeg onlangs een paar “uitnodigingen om vriend te worden met” van menskens die ik al heel veel jaren niet meer heb gezien. Daar zit dus eigenlijk wel enige interessantigheid in, geef ik met graagte toe. 1 muisklik op de “accept” button (of wat is’t juist dat ge moet aanklikken) en hup, friends we are. Wat daarop volgt zijn meestal mailtjes heen en terug, telefoontjes en sms’jes en vooral een bijkletsen van jewelste.

Wat ik ook kan apprciëren zijn de foto’s en de kiekjesalbums. Die krijg je normaliter nooit te zien, tenzij je die vriend/vriendin/kennis/familielid/collega persoonlijk een bezoekje brengt, wat heden ten dage niet meer hip schijnt te zijn. Gelukkig is er facebook om contact met elkaar te houden. Mwoeha.

Foto’s van gemaakte reizen, voorbije carnavalsvieringen, nooit in ‘t echt geziene baby’s en kinderen, … ja, daar neus ik graag in rond. Zo vond ik op een warme winterdag een paar foto’s van mijn eigen zoontje. Die kans zit er natuurlijk in, als je ex-familieleden als vriend hebt op facebook. Zij zien op hun beurt dan bij mij ook nooit eerder geziene foto’s van onze murf. Een mens moet mee met zijn tijd dus pleur ik somtijds ook wel wat foto’s op mijn smoelboekpaginaprofieldecorstuk.

Nog iets waar ik wel mee omkan, zijn die quizjes en spelletjes. In vrije uurtjes vergrijp ik me wel eens graag aan van die vraagstellerijen in multiple-choice vorm. Luchtig en tijdverdrijvend zijn ze, en soms zelfs danig informatief, vooral uitsluitend voor wie wil weten welke 5 bands ik al live in concert heb gezien, wat mijn 5 favoriete TV-celebs zijn, wat voor fruitsoort ik ben of wat ik altijd meeneem als ik het huis uitga…

Facebook? Het is me wat.

fingers crossed

Oowkeej, ik zit hier ongeduldig te wachten op een technieker van Fujitsu Siemens, die deze namiddag langs gaat komen om “on site” mijnen brol PC te repareren.  Of zo is mij toch beloofd. Vandaar dat ik thuis ben, heb er mij speciaal een halve dag congé voor genomen.

(het wachten is nu efkes plezant, want er passeert hier net een kinderstoet, met alle kindjes van het lokale schooltje hier verder in de straat. Hihi, hoe leuk, al die klein mannen, volledig uitgedost in toffe kleurrijke kleertjes. En nu mag je 17 keer raden wie de stoet afsluit met zijne pompier, inclusief zware boxen, vollenbak open. Juist, mijn buurman carnavalist)

*15 minuten later*

Allez hup,  de stoet is gepasseerd en ’t is hier weer rustig.  Jonges toch, die carnavalmuziek steekt tegen, en ’t moet begot nog beginnen (dit weekend). Enfin, ik kan weer voortdoen met wachten op de technieker. Hij zal een nieuw moederbord installeren, is me gezegd geweest door de helpdesk vorige week. Een nieuw moederbord? Voor een PC die nog geen jaar oud is? Is dat normaal? Ik dacht het niet.

En terwijl zit ik hier…gewoon….wat te typen….zomaar…nog wat bloggen…nu het nog kan…

En terwijl maar hopen dat meneer de reparateur hier rap is, want straks om 4 uur moet ik smurf gaan halen op school. Optimaal georganiseerd en preventief voorzien op voorziene omstandigheden heb ik toch maar een back-up gearrangeerd; mijne pa zal smurf afhalen als ik hier niet weg kan. Zal mijn papaatje maar al eens een belletje geven, dat hij zich klaarhoudt, want ik heb zo ’t gevoel dat de PC-maker net om 16 uur aan mijn deur gaat staan.

Hopelijk is mijn gerief hier straks weer als nieuw, ik hoop het voor de hersteller, want als dat hier nog lang mankementen gaat vertonen zou het wel eens kunnen zijn dat ik een lichte woedebui ga krijgen. Wetend dat de frustratie zich nu al een week of 2 heeft opgekropt zou dat wel eens een serieuze boenk kunnen geven.

Allez mister repairman, waar blijft ge? Zijt g’al vertrokken? Zijt g’onderweg?

Triple 3

Vandaag heb ik een derde blog aangemaakt.
Een derde, ja. Niet voor mijn eigen, natuurlijk, dat zou er nog geen beetje over zijn.
Nee, sinds vandaag heb ik 3 blogs “in mijn beheer” waar ik in en rond en op mag hangen prutsen.De eerste blog is die die je nu voor je ziet: dit is mijn uitlaatklep, mijn hebbeding, mijn therapie.  Hier ben ik graag, en dikwijls, vrijwel elke dag. Tenzij ik 1 prioriteit in particular verleg, wat de laatste tijd al eens meer gebeurt.

Bloggen is mijn hobby, een goeiekopere dan paardrijden of tennissen en zo, alhoewel 42, 91 euro per maand ook wel genoeg is om ’t wereldwijdeweb onveilig te maken.

De tweede blog die ik onderhoud is deze.
Dit is een beetje een open venster naar wat wij met z’n allen zoal organiseren en meemaken. Wij met z’n allen zijn oud-leiders en -leidsters van de beste jeugdbeweging van ons dorp, waar we jarenlang de aap hebben kunnen uithangen.
Nu we allemaal volwassen zijn (nuja…) hangen wij niet meer de aap uit, of toch niet meer zo gepassioneerd, dat is nu aan de generatie die ons opvolgt. Het zijn onze zelfgemaakte kleine monkeys die nu rare kuren hebben, streken uithalen en stoten afwerken. Ze zijn zo lief, meneer.
Dus op deze blog probeer ik zoveel mogelijk voorstellen, informatie, verslagen en fotobeeldekens te plaatsen, zo kan ieder lid (en bij uitbreiding het ganse www) de zaken een beetje volgen.

De derde blog heb ik vandaag ineengeflanst. Dat is deze.
Dit is een blog die ik ga onderhouden voor mijn beste vriendin en haar gezin die in China wonen.
Het internet is ginder volgens hen tergend traag en totaal niet geschikt om foto’s te bewerken of grotere bestanden te beheren. Een blog aanmaken kan daar zo goed als niet, dus stelde ik voor om in hun plaats een blog te forceren, zodat hun familie en vrienden (en ook hier bij uitbreiding het ganse www) hun wedervaren en avonturen uit het verre China kunnen volgen.
Mijn vriendin zal regelmatig word-documentjes met wilde verhalen en beeldmateriaal naar mij doormailen, en ik zorg dan dat alles netjes op hun blog verschijnt. Dat is het plan, althans.

Dus werk aan de winkel, maar wel plezant werk, ik moet daar eerlijk in zijn.

Nu maar hopen dat er in de kortste keren een stuk of 30 uur in 1 dag gaan want met die 24 ga ik er niet komen, denk ik.

Probleem met Feed RSS

Grmbl!
Nu heb ik hier iets voor.
In mijn favorietenmap zit een lijstje met feeds van blogs die ik op de voet volg, je kent dat wel.
Vandaag zit die lijst er nog maar ik kan er niks meer mee aanvangen, het doet niks meer, niks, niks niks.
Bij menige nieuwe poging om me op een blogs te abonneren krijg ik volgende opmerking:
“Deze feed kan niet worden weergegeven. Er is een onbekende fout opgetreden. Probeer het later opnieuw”.

Ik moet wel zeggen, gisteren wou ik een image bij mijn post plaatsen maar het uploaden ging niet, het bleef steken bij “crunching”, terwijl ik daar nooit eerder een probleem heb mee gehad (nu ook niet trouwens, de upload van de image hierboven deed ik op een identieke manier)
Onder de Bewaar/Publiceer knop in de opmaak stond een mededeling in een grijze achtergrond, ergens iets ivm server update en dat ik mijn browser niet mocht gebruiken voor 5 minuten.
Alles ging ook verschrikkelijk traag op de PC…

Heeft iemand een idee wat er aan de hand zou kunnen zijn?
Anyone?