CUL8ER

Take a break – even pauzeren – zo t’rug – wordt vervolgd…

Sta me toe me even onder te dompelen in een andere wereld. Een wereld die me al een tijdje in de ban houdt en waar ik me efkes wreed op ga concentreren.  Mysterious, isn’t it? Niet voor mij. Alhoewel, toch ook wel een beetje.

Respect!

 

 

Goe gekozen, gasten.

One for the road

De lieve zachte speelse levenspartner met wie ik oud ga worden, wandelt ergens rond in de straten.   Hij is op zoek naar mij.
Hij wandelt heel langzaam, zo is hij wel.
Waar hij zich op dit moment bevindt weet ik niet en ’t interesseert me ook niet echt. Ik weet immers dat hij sowieso op weg is naar hier.

Ook al doet hij er nog jaren over, wanneer hij aankomt zal hij welkom zijn. Ik zal hem met open armen ontvangen, hem voeden en laven en hem de rest van mijn leven in de wattekes leggen.
Nu maar hopen dat hij niet al te hopeloos verdwaalt, dat zou zo maar eens kunnen, hem nog niet kennende.  Doe maar op uw gemakske, schat, ge moet u nie opjagen.

In afwachting van zijn komst heb ik me -schrik uzelf nog rap een hoedje- terug op een datingsite gesmeten.
Een trouw lezer weet nog dat ik een tijdje terug in een ander postje geweldig van mijn klink maakte over datingsites, en ja, ik heb er nu nog steeds een afkeer van, daar is niks aan veranderd.
Maar u begrijpt dat ik me een profiel heb aangemaakt voor hem. Ik doe dat allemaal voor hem; mijn op zijn duizendste gemakske naar mij toe wandelende levensgezel.

Ik acht de kans klein maar toch reëel dat hij na een zware dag goed doorstappen eens komt verpozen op die site. Het zien van mijn profiel zal hem ongetwijfeld motiveren om nog een tandje bij te steken en in lichte looppas een paar kilometer meer af te leggen per dag.

Doe maar op uw gemakske, schat, ge moet u nie opjagen.

O denneboom

Ja lap.
Het is weer zover.
X-mas Party.
Van ’t werk.
Morgen.
Met alle staff van heel Europa.
Zo’n man of…honderden.

Thema dit jaar: Black & White
Ik ga helemaal in ’t wit.
Yeah right.

Eerst nog werken.
Morgenvoormiddag.
Dan naar Amsterdam.
Gepakt en gezakt.
Inchecken in het hotel.
Niet op bed gaan liggen.
Uit veiligheid.
Mij kennende.

Douchen.
Feestkledij draperen.
Fijntunen en versieren met glitterende juweeltjes.
Of zo.
Kort zwart-wit geruiten rokje.
Nylons eronder.
Erboven zou op niks trekken.
Zwarte T-shirt met lange mouwen, opdruk: witte kerstroosjes.
Zwarte laarzen.
Moet volstaan, zit al klaar in valies.

Verzamelen.
In groep naar een gereserveerd restaurant.
Samen met onze Nederlandse collega’s van finance.
Het wordt een tapas- en pastabedoening.
Denk ik, ben niet zeker.
Moet beter opletten als men details geeft.

Van restaurant naar The Escape.
Schijnt iets groots en leuks te zijn.
Om te dansen.
Dansen? Moi?
‘k Weetnognie, zalnogzien.
Denk het niet.
Muziek zal weer mijn ding niet zijn.
Dance, trance, lounch, funk, disco.
Lawaai. Gedreun.
Een beetje pop of rock kennen ze daar niet.
Pfffrt, zal me moed moeten indrinken, as usual. (*)

4 uur.
Kan ook later zijn.
Moe maar voldaan tukkie doen.
Vroeg opstaan.
Verplicht.
Douchen. Niet verplicht maar aan te raden.
Ontbijten.
*Koffie met Dafalgan.

Tegen de middag terug op kantoor.
Werken tot 17u30.
Werken? Denk het niet.
Aanwezig zijn en beetje zitten sterven.
Is ieder jaar zo.

X-Mas Party.
Plat in de week.
Morgen.

Staande comediant

Filip Geubels was GEWELDIG in De Slimste Mens.

Nog iemand die hem schitterend vond?

At last…

 

 

 

 

 

 

 

 

  ’t Is hem eindelijk gelukt.

Schering en inslag

Vanavond word ik verwacht bij een heel goeie kameraad.  We kennen elkaar zo’n jaar of 17 en we kennen de chronologie der levensfases van elkaar, wel met haken en ogen maar toch, we weten wat er in elkaars leven zoal is gebeurd. We zijn dikwijls samen weggeweest, meestal gingen we ons gaan amuseren in van die geweldig foute danscafeetjes waar je me nu met geen stokken meer zou binnenkrijgen.

Terwijl ik al goed en wel getrouwd was beleefde hij vele losse avontuurtjes, het was al gelijk met wie, hij was op dat vlak alles behalve kieskeurig. Er zijn er ontzettend veel de revue gepasseerd en elke keer was zij de ware. Je kent dat wel, zo van die floddertjes bij wie hij zich goed voelde, met wie hij elke keer weer de toekomst rooskleurig voor zich zag. Nog wat kinderlijk naief eigenlijk, maar kom, dat typeerde hem, hij was door iedereen zo gekend, de mister popular die eigenlijk constant met zijn kop tegen de muur liep.

Ik had nooit gedacht dat een gezinsleventje iets voor hem zou zijn maar toch, op een dag werd hij zwaar verliefd. Echt verliefd, dat was heel wat anders dan al die vorige avontuurtjes en flirtpartijen.
Ik was blij voor hem dat hij toch in staat leek te zijn om echt verliefd te worden. Het was geweldig om zien hoe hij zijn wilde haren inruilde voor een vaste relatie.
Intussen wonen ze al vele jaren gelukkig samen en in de laatste 2 jaar werd hij zelfs papa van 2 wolkjes van kleintjes. Hij is toch zo trots op zijn vaderschap, ’t is geweldig om te zien.

Maar er zit een knoert van een kink in de kabel blijkbaar. Hij heeft zijn vriendin het huis uitgezet, vertelde hij mij vorige week.
WTF is er gebeurd?

Dat is nu wat hij me straks gaat vertellen want volgens hem heb ik een nuchtere kijk op dat soort dingen, al weet ik niet waar hij dat idee vandaan haalt, gezien mijn succesvolle relatiecarrière.

Op zoiets heftigs moet ik me zelfs mentaal voorbereiden want die toestanden kan ik missen als kiespijn, wegens been there en done that.
Maar voor een vriend in nood ga ik door het vuur als het moet, dus vertrek ik nu, met 2 luisterende oren en 2 troostbiedende schouders.