Music was my first love

Vroeger luisterde ik constant naar Studio Brussel. Indertijd vond ik die zender de max, ik vond daar geheid mijn gading op muzikaal gebied. Maar dat was vroeger, lees: vele jaren geleden. Nu vind ik die zender echt niet meer om aan te horen.

Niet alleen de muziek die men in mijn strot probeert te rammen trekt op geen bal, ook de oneindig veel blokken reclame die er tussen worden gegooid zijn er zwaar over. Je moet een engelengeduld hebben om nog een uur van die zender te kunnen verteren.

StuBru is een degoutane commerciële zender geworden, big time. Het enige programma dat ik nog volg De Afrekening, waarmee ik mezelf muzikaal nog wat up-to-date probeer te houden. Daarmee is de kous af.

En ’t is nu niet dat er geen goeie songs meer gemaakt worden tegenwoordig, hé, er is echt wel nog een listenable aanbod. Alleen wordt de echt goeie muziek, waar StuBru vroeger toch borg voor stond, maar heel zelden nog in de ether ingegooid. Ik vind dat jammer. En op andere muziekkanalen moet je het ook al niet gaan zoeken.

In mijn auto zit ik tegenwoordig meer tussen de zenders te zappen dan op de baan te letten. Niet bevorderlijk voor de veilige rijstijl, me dunkt.

Wat is het alternatief? Enkel mijn eigen CD’s en i-Pod bieden nog de muzikaliteit die mijn gehoor verdraagt.

En Radio Nostalgie.

 

Advertentie

You’re the voice

Juijj, het sneeuwt!  Allez, hier op WordPress dan toch. Zou de kerstperiode in aantocht zijn? Mijn favoriete periode van het jaar, trouwens, de kerst en eindejaar, en winter. Lekker koud en frisjes, dat heb ik graag.

Maar we gaan hier geen weerpraatje houden, ik wou het hebben over geheel iets anders.

The voice van Vlaanderen. Een nieuwe talentenjachtprogramma op VTM.  Wie van jullie kijkt daar ook naar op vrijdag avond?

Wel, ik ben fan van dat format. Eindelijk eens geen uitlach-TV waar naïeve idioten zichzelf te kakken komen zetten voor heel Vlaanderen, zoals dat gebeurt in Idool of X-factor. Geen goedkope show _met een hoog Jambers- en Afrit-9 gehalte_ op de kap van triestige zieligaards die van zichzelf denken dat ze een aangeboren zangtalent bezitten, maar eigenlijk gewoon maar met veel goesting en overgave valse noten uitbraken.

Nee, The Voice is anders. Beter, van een hoger niveau. Hier worden enkel echte getalenteerde zangers en zangeressen voorgesteld, de ene uiteraard wat beter dan de andere, maar er zit vooralsnog geen enkele tussen die er echt niks van bakt. Het is in deze talentenjacht niet de bedoeling dat men zich in de huiskamer overgeeft aan plaatsvervangende schaamte. De mensen die hier hun ding komen doen, die kunnen het. Die hebben talent.

Nu, het format op zich is zo sterk omdat er niet naar het uiterlijke gekeken wordt, of toch niet meteen. De jury, bestaande uit Jasper (Arid), Alex (Hooverphonic), Natalia en Koen (Clouseau) zitten met hun rug naar de kandidaten die 1 voor 1 hun ding mogen komen doen. De jury kan dus enkel 100% afgaan op de stem, en niet op hun looks.

Wanneer de stem hen ligt kunnen ze op een knop knallen en draait de stoel waarin ze zitten zodat ze de performer recht in de ogen kunnen kijken. Wanneer er meer dan 1 van de vier coaches op de “I want you”-knop klopt dan mag de kandidaat zelf kiezen onder wiens vleugels ze zich willen bevinden. Op die manier zal elke coach 16 kandidaten in z’n team verzamelen met wie ze verder aan de slag zullen gaan.

Er zal uiteindelijk maar 1 kandidaat de eindmeet halen. Die zal, vermoed ik, afvalracegewijs, als enige overblijven en zal de mogelijkheid en de middelen krijgen om het iets verder te schoppen in de muziekwereld.

Een heel sterk format dus, om van te genieten op vrijdagavond.

Ik ben fan. En u?

Vuurvliegjes

Tegenwoordig is het klagen en zagen over het prachtige herfstweer weer schering en inslag. Dat menig mens dit seizoen omschrijft als druilerig en miezerig vuil kutweer, doet me huiveren.
Geniet daar nu toch eens van! En vooral: stop met zagen, dat helpt echt voor geen meter.

Maar kijk, omdat ik zo’n lieverdje ben wil ik alle koulijders en treurwilgen met een dijk van een autumn blues eens lekker verwennen met een vrolijk tintelend deuntje.

Toen ik het voor het eerst hoorde had ik goosebumps, muggentetjes en kiekevel tegelijkertijd, en ik hoop voor u hetzelfde:

(lyrics onderaan)

Voordat ik dit liedje hoorde was Owl City me totaal onbekend. Dat ligt aan mijn ouderdom. En ook een beetje aan mijn leeftijd.
De frontman van Owl City, Adam Young, is namelijk zoals zijn achternaam doet vermoeden: erg jong (nu 24). Hij is een heus tieneridool, een popster poster uit de Joepie van vandaag, rijkelijk omringd door puberende kirrende kalververliefde meisjes.
Als bijna 42-jarige jongbejaarde heb ik blijkbaar alle hetze rond en het groeiende succes van deze jongelui gemankeerd.
Tot ik toevallig dit filmpje vond:

‘Fireflies’ by Owl City

You would not believe your eyes if ten million fireflies
lit up the world as I fell asleep
‘Cause they’d fill the open air and leave teardrops everywhere
you’d think me rude but I would just stand and stare

I’d like to make myself believe that planet Earth turns slowly
It’s hard to say that I’d rather stay awake when I’m asleep
‘Cause everything is never as it seems

‘Cause I’d get a thousand hugs from ten thousand lightning bugs
as they tried to teach me how to dance
Foxtrot above my head, a sock hop beneath my bed
a disco ball is just hanging by a thread

I’d like to make myself believe that planet Earth turns slowly
It’s hard to say that I’d rather stay awake when I’m asleep
‘Cause everything is never as it seems when I fall asleep

Leave my door open just a crack, ‘cause I feel like such an insomniac
Why do I tire of counting sheep when I’m far too tired to fall asleep?
(Please take me away from here)
To ten million fireflies I’m weird ‘cause I hate goodbyes
I got misty eyes as they said farewell
But I’ll know where several are if my dreams get real bizarre
‘Cause I saved a few and I keep them in a jar

I’d like to make myself believe that planet Earth turns slowly
It’s hard to say that I’d rather stay awake when I’m asleep
‘Cause everything is never as it seems
When I fall asleep

I’d like to make myself believe
That planet earth turns slowly
It’s hard to say that I’d rather stay
Awake when I’m asleep
Because my dreams are bursting at the seams

 

 

Ladies and gentlemen, may I present:

The Greenstars!

Wie herinnert zich die band nog? Niemand? Een blogstuk blijft ook niet lang hangen, blijkbaar. Allez, vooruit, hier is nog eens de link ernaartoe. Herlees dat schrijfsel nog eens en kom dan terug. Ik wacht wel efkes.

Ready?

Dus kort samengevat: mijn ouders waren hun heelder leven muzikanten (mijne pa is dat nog steeds) met als evidente gevolg dat mijn broers en zus en ik de liefde voor muziek met de paplepel hebben meegekregen. Muziek is nog steeds heel belangrijk in mijn leven, dat zal wel nooit over gaan en dat moet ook niet, ik zou niet weten waar dat goed voor zou zijn. Maar daar gaat het nu niet om.

Waar ik eigenlijk naartoe wou naar terug wou keren zijn dus mijn ouders en hun in de jaren ‘60 en ‘70 redelijk hippe band, bestaande uit een paar broers van mijne pa, mijne pa zelve en een 17-jarige knappe griet, die later mijne pa zijn lief werd. Dat liefje werd zijn vrouw en die vrouw zette mij zo’n slordige 41 jaar geleden ter wereld, als vierde kleine op rij. Per maleur, maar da’s een ander verhaal.

Een Meet & Greet met The Greenstars zal niet meer gaan, maar het beeldekensmateriaal die mijne pa mij zonet bezorgde wil ik toch efkes met jullie delen, als ge’t nie erg vindt.

May I dus present nog een laatste keer: The Greenstars! (applaudiseren mag)

Hier waren mijn ma en pa nog verliefde tortelduifjes (de twee rechts)

Do they rock or what!

 

In kleur en al !

On drums: nonkel Paul, on guitar: mijne pa

Ze zeggen dat mijn ma hier erg op mij lijkt. Of ik op haar. Wie mij kent van ziens mag dat tegenspreken als ’t nie waar is

ma (zaliger) en pa

Sex & Drugs & Rock ‘n Roll, yeah!

Do you go slavië?

Iemand die er aan twijfelt dat ik wel eens wreed impulsief kon zijn in mijn jonge jaren?

We schrijven 1990.

Michael, een jeugdkameraad van me, had in die tijd een liefje dat stage liep in de Balkan. Hij wou haar daar eens gaan verrassen en had het gearrangeerd om met Kris, een andere kameraad uit hetzelfde kliekje van toen, met rugzak en tent een tripje daarheen te maken.

Twee dagen voor hun vertrek had ik Kris nog aan de telefoon voor iets wat ik me totaal niet meer herinner, het zal wel iets met KSA te maken gehad hebben. Tijdens het gesprek zei ik voor ‘t lachen dat ik meeging met hen, dat mijne rugzak al klaar stond en al…

Twee dagen later zat ik gepakt en gezakt in de auto met 2 kameraden, op weg naar toenmalig Joegoslavië.

Het was een slordige 1550 km rijden, dus vele uren kilometervreten. We losten elkaar om de 2 à 3 uur af aan het stuur en maakten op tijd en stond een pisstop pitstop om onze blazen en/of darmen te legen, onze benen te strekken en iets te eten of te drinken.

Muziek stond toen al centraal in ons leven. We hadden alle drie een pak muziekcassettes en cd’s mee om de rit te veraangenamen. Er zat vanalles en nog wat van muziek in onze bagage, doch, van in Belzjen tot all the way in Joegoslavië was Midnight Oil al wat we beluisterden. Tientallen keren weerklonken alle nummers van deze Australische rockband, echt constant en continu. Ook op de terugweg heeft (de stem van) Peter Garret ons weer uren vergezeld. Dat was me nogal eens iets! Wegens een lichte overdosis heb ik die muziek trouwens in geen jaren meer beluisterd.

Bij aankomst in Joegoslavië reden we tot in Zadar. We installeerden ons in een kleine baai, ons tentje op nog geen 20 meter van het water. Daar was toen nog weinig of niks van toerisme, we hadden het hele rijk voor ons alleen. Heerlijk was dat. En rustig! Elke ochtend een frisse duik in de Adriatische zee en vers ontbijt in het lokale cafeetje, waarvan de eigenaar al gauw een goeie vriend van ons werd. Nadat het lief van Michael ons zou vervoegen zouden we verder trekken langs de kustlijn, naar Split en Dubrovnik en zo, maar dat is er nooit van gekomen. Het was daar veel te goed in Zadar, we zijn uiteindelijk 10 dagen op diezelfde plaats gebleven.

Die voor mij nogal spontane autoreis zal me nog lang heugen, zeker weten. Intussen is ook de goesting enorm gegroeid om er nog eens terug te gaan. Terug naar Zadar, maar dan nu in Kroatië en wellicht tussen een massa toeristen.

Sad-5

Na zonneschijn komt regen.

Dat moet Elke gedacht hebben toen ze dit blogstukje neerzette. Na de Happy-5 van een paar logjes terug volgt hier ook mijn persoonlijke Sad-5.  Vijf muzikale hoogstandjes met een melancholisch tintje, songs die mij nooit onberoerd laten als ik ze hoor.

1. SAVALAS – ‘Today’

Puur Belgisch, doch voor velen helaas (nog) onbekend. Elk  nummer van hen is een pareltje. Heb hen live gezien en ongelooflijk neig genoten!

 

2. ABEL – ‘Onderweg’

Schoon Hollands nummertje dat mij kiekenvel bezorgt (vraag mij niet waarom, het is gewoon zo)

 

3. KEANE – ‘Bedshaped’

Prachtig!

 

4. THE RASMUS – ‘Funeral Song’

Beklijvend!

 

5. COLDPLAY – ‘The Scientist’

Hier plaats ik niet de videoclip maar de songtekst. Voor jullie is de tekst wellicht niet belangrijk, doch mij gaat het vooral om het verhaal dat ik rond de gezongen woorden interpreteer. Honderdduizend keer heb ik dit nummer gedraaid en beluisterd na de plotse dood van mijn ma. In mijn interpretatie vertelt en omschrijft dit liedje de gedachten en emoties die ik voelde toen ze van de ene dag op de andere uit mijn leven werd weggerukt. Een nummer dat eeuwig en altijd een traan in mijn oog zal losweken.

En u? Waar wordt u stil van?

1-to-5-2B-happy

Van ons Elke kreeg ik een pareltje van een opdracht in de vorm van een gecamoufleerd estafettestokje. A tag met het niet mis te verstane verzoek:

“Geef uw happy top 5 van liedjes die jouw leven oppeppen en geef het door aan 5 anderen”

‘k Zal mij maar al meteen verontschuldigen voor het niet-commerciëel zijn van mijn favo muzikale opkikkertjes want er zullen wel lezers zijn die een wenkbrauw of 2 zullen optrekken bij mijn keuze. Dat de doorsnee mens in de straat deze nummers niet kent en ook niet goed vindt zal mij chipolata wezen, want over muziek- en andere smaken twist ik niet.

1. Suede – ‘Obsessions’ 

Dit is maar eentje uit de vracht aan up-tempo nummers dat Suede heeft. Luister ook eens naar dit en dit, en je kan niet anders dan me gelijk geven. De stem van Brett Anderson vind ik pure heaven!

 

2. Pinback – ‘Non photo blue’

Geen kat die dit kent, I’m sure. En toch is ‘t een super knap nummer die mij het effect geeft van 3 zjatten straffe kaffe en 4 blikjes Red Bull. Voor het volle effect van deze song: trek het volume volledig open!

 

3. R.E.M. – ‘Shiny happy people’

Dit spreekt voor zich, me dunkt.

 

4. Depeche Mode – ‘Just cant’t get enough’

Een ouwe maar wel een nummer waarop ik onmogelijk kan stilzitten. Vrolijk deuntje dat bij mij altijd goed werkt om in the mood te komen voor/op een fuif. Ook hierbij geldt de opmerking dat ze zo veel songs hebben waabij een gezond mens niet anders kan dan bewegen. Niet voor niets my all time favorite band.

 

5. Paul King – ‘Love & Pride’

Heel luchtige happy song met een heel oppeppend ritme. Eenvoudig en plezant.

Het reglement zegt: 5 liedjes.

En ik zeg: reglementen zijn er om aan uw laars te lappen.

Als uitsmijter ga ik Elke nog rap efkes doen verschieten door te bekennen dat ik ’Believe’ van Cher dijk van een dansplaat vind.

En als definitieve afsluiter: hét énige échte nummer dat mij als een magneet op de dansvloer sleurt:

 

Intussen compleet uit de bol gaande geef ik de fakkel door aan:

Kielzog: omdat Menck ongeveer dezelfde muzieksmaak heeft en ik best wel razend benieuwd ben naar de songs die hem happy-happy-happy maken

Breeg: omdat het niet allemaal Iron Maiden kan zijn

Ed blogt: omdat zij geweldig is en ik zeker weet dat ze er met deze tag wel weer een lap op zal geven

Sie to be soft: omdat hij ook vindt dat Q-music niet deugt en omdat hij het optreden van Green Day zo mooi omschreef

Yet Another Blog: omdat ik haar blogschrijfsels en beeldmateriaal wreed te pruimen vind

Soldaatjongen

Omdat mijn blogartikels niet altijd scherpzinnig, actueel, kwalitatief hoogstaand, in foutloos Algemeen Nederlands geschreven,  inhoudelijk fijnbesnaard doch kritisch overdacht en gefundeerd moet zijn, zal ik het nu eens hebben over mijn kind. Voor wie in slaap dreigt te vallen van dit soort saaie bladvullende lulkoek en prietpraat: slaap zacht.

Mijn zoon dus. Smurf voor de vrienden. Hij kwam deze week naar huis met een hele hoop foto’s van een zekere meneer. Volgens hem een groot artiest, een keicoole gast en het dansje dat erbij hoort is ook de max.

‘Oh nee’, plaagde ik, ‘toch niet weer zo’n mottige jumptoestand zeker?’. Smurf beloofde van niet, en zou dat ook meteen bewijzen. Hij computerde zichzelf naar youtube en introduceerde na een paar rake muisklikken en wat getik op het toetsenbord dezelfde meneer van op die foto’s, compleet uitgedost in oversized jeans tot halfweg zijn gat, een tent van een t-shirt, stevige sportschoenen, een halve juwelierszaak rond z’n nek, in z’n oren en aan z’n vingers en voor de complete afwerking van deze redelijk decoratieve persoon een natuurlijke bruine huid vol kleurrijke tattoos.

Smurf schoof de volumeschuifbalk de hoogte in en dit is wat ik zag en hoorde. Volgens smurf dé nieuwste muziekrage voor de jeugd van tegenwoordig. Waarmee hij vooral zichzelf bedoelt, en de rest van zijn tienjarige klasgenootjes.

Smurf oefent op de danspasjes en ik leer de tekst vanbuiten.

(hier voor uw gemak de volledige songtekst, kwestie dat u wat kan volgen en weet wat er gezongen wordt. Ooooh yeaaaaah)

 

(yoouuuuuu!!!)
soulja boy tell em
ayy i got this new dance fo yall called tha Soulja Boy
(yooouuuu!!!)
u gotta punch den crank back three times from left 2 right
(aaaaaaaahhhhhhhh yooooouuuuuuu!!!)

Soulja Boy Up In This Hoe
Watch Me Crank It
Watch Me Roll
Watch Me Crank Dat Soulja Boy
den Super Man Dat Hoe
Now Watch Me YOOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
Now watch me YOOOOUUUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
Now watch me YOOOOUUUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
Now watch me YOOOOUUUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)

Soulja Boy Off In This Hoe
Watch Me Crank It
Watch Me Roll
Watch Me Crank Dat Soulja Boy
den Super Man Dat Hoe
Now watch me YOOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
Now watch me YOOOOUUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
Now watch me YOOOOOUUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
Now watch me YOOOOUUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)

Soulja Boy up In This Hoe
Watch Me Lean And Watch Me Rock
Super Man Dat Hoe
Then Watch Me Crank Dat Robocop
Super Fresh, Now Watch Me Jock
Jocking On Them Haterz Mayn
When I Do Dat Soulja Boy
I Lean To The Left And Crank Dat Thang
(Now YOOOOUUUU)
I’m Jocking On Yo Bitch Ass
And If We Get The Fightin
Den im cockin on ya bitch ass
You Catch Me At Yo Local Party
Yes I Crank It Everyday
Haterz Get Mad Cuz
"I Got Me Some Bathin Apes"

Soulja Boy Up In This Hoe
Watch Me Crank It
Watch Me Roll
Watch Me Crank Dat Soulja Boy
Then Super Man Dat Hoe
now watch me YYYOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU

(Crank Dat Soulja Boy)
Soulja Boy Up In This Hoe
Watch Me Crank It
Watch Me Roll
Watch Me Crank Dat Soulja Boy
Then Super Man Dat Hoe
now watch me YOOOUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU

(Crank Dat Soulja Boy)
I’m Bouncin On My Toe
Watch Me Super Soak Dat Hoe
I’ma Pass It To Arab
Then He Gon crank it up fo show (show)
Haterz Wanna Be Me
Soulja Boy, I’m The Man
They Be Lookin At My Neck
Sayin Its The Rubberband Man (Man)
Watch Me Do It (Watch Me Do It)
Dance (Dance)
Lean’N To (Lean’N To)
Nope, You Can’t Do It Like Me
Hoe, So Don’t Do It Like Me
Folk, I See You Tryna Do It Like Me
Man That Shit Was Ugly
Soulja Boy Up In This Hoe
Watch Me Crank It
Watch Me Roll
Watch Me Crank Dat Soulja Boy
Then Super Man Dat Hoe
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)

Soulja Boy Up In This Hoe
Watch Me Crank It
Watch Me Roll
Watch Me Crank Dat Soulja Boy
Then Super Man Dat Hoe
now watch me YOOOOUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
All too clean off in dis hoe
Watch me crank it watch me roll
Watch me crank dat roosevelt den supa soak dat hoe(yooouuu)
supa soak dat hoe(supa soak dat hoe)
supa soak dat hoe(supa soak dat hoe)
supa soak dat hoe(supa soak dat hoe)
supa soak dat hoe(supa soak dat hoe)
All too fresh off in dis bitch
Watch me shuffle watch me jig
Watch me crank dat Soulja Boy
Den supaman dat bitch(yooouuu)
supaman dat bitch(supaman dat bitch)
supaman dat bitch(supaman dat bitch)
supaman dat bitch(supaman dat bitch)
(ahhhhhhhhhhhhh YOOOUUUU)

Soulja Boy Up In This Hoe
Watch Me Crank It
Watch Me Roll
Watch Me Crank Dat Soulja Boy
Then Super Man Dat Hoe
now watch me YOOOUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
Soulja Boy Up In This Hoe
Watch Me Crank It
Watch Me Roll
Watch Me Crank Dat Soulja Boy
Then Super Man Dat Hoe
now watch me YOOUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOOUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
now watch me YOOUUU
(Crank Dat Soulja Boy)
(YOOOUUUUU)
(Ahhhhhhhhhh YOOUUUUU)

Het hangt er allemaal maar vanaf

Dit interesseert weinigen van mijn lezers, ik ben mij daar van bewust, maar mag ik toch heel eventjes jullie aandacht vragen? Dank u, da’s heel vriendelijk.

Een tijdje geleden schreef ik over mijn broer en dat hij met de rock(cover)band waarin hij drummer is de kans heeft om eventueel misschien mogelijks voor 12.000 op te treden in het Sportpaleis, remember?

Wie curieus is naar wat mijn broer en zijn companen van ALBION-Covers muzikaal produceerden als kandidaten voor de jury kan hier naartoe zappen en kijken en luisteren.

In het eerste filmpje zie je alle kandidaten die hebben deelgenomen (be aware: het niveau is soms helemaal zoek). De vijf finalisten zie je in de filmpjes eronder. Het eerste filmpje is ALBION, de hardrockband die heel toevallig een drummer heeft van wie ik de zus ben. Zij kozen voor het nummer TNT van AC/DC, niet meteen het genre waar iedereen wild van is, dus wie niet van harde rock houdt mag gerust zijn wenkbrauwen fronsend optrekken, allerhande rologen trekken en zijn afgrijnzen uitwerken op een zetelkussen naar keuze.

U voelde hem al komen? Inderdaad, er kan gestemd worden. Wie het ziet zitten om mij een plezier te doen mag een sms’je sturen om mijn broer met z’n band op het podium te krijgen, zodat zij het ongeveer tienduizendkoppige publiek van Familiehulp kunnen trakteren op een streepje ruige metalen harde rock van eigen bodem. Het is maar 0,20€ per sms, dus geen dramatische geldverspilling, ook al is het crisis.

Wie wil stemmen: stuur  FHU1 naar 3455 (tot 15 juli)

(ga nu ook niet overdrijven; er is slechts 1 sms per gsm geldig)

Bedankt!

Done.

4,90 euro overgemaakt op een rekening van den Humo.

Goed voor 1 in digipack verpakte live-ep “Day Old Belgian Blues” van Kings of Leon.

Zal bij den Humo van 7 juli in mijn bus gedropt worden.

Zal niet thuis zijn, zit in Spanje.

Reminder to myself:

* in de Herinneringen van mijne pa zijne gsm zetten dat hij mijn bus op 7 juli zeker leeg moet maken

* in de Herinneringen van mijn eigen gsm zetten dat ik mijne pa het sleuteltje van mijn brievenbus moet geven en hem er nog eens doen aan herinneren dat hij mijn bus moet legen de zevende juli

Sportpaleis, here they come?

Gisteren kwam mijn broer langs om de videocasette op de halen van “Prison Break”, de afleveringen van zondag die ik voor hem had opgenomen.

Dag broer, dag zus, oewist, goed en met jou, ook goed, en anders?… je kent dat wel. Tijdens de gezapige conversatie tussen ons getweeënt vroeg hij me of ik binnenkort voor hem zou willen stemmen.

“Hola Patrick, doet ge mee aan de Mister Belgium verkiezing?”, vroeg ik met een brede grijns. “gij gaat nie ver komen met uw lang haar en uwen dwaze kop, ze gaan u wreed neig uitlachen, ge beseft dat toch?”, hing ik er plagend achteraan. Broer kent zus, hij kan wel wat hebben van mij.

Zoals ik met zekerheid wist, had het niks met Mister Belgium te maken, doch alles met de rockgroep waar hij bij speelt. Hij drumt. Net als mijn oudste broer zaliger klopt hij ook al heel zijn leven op alles wat hij tegenkomt. Behalve op mensen en dieren, daar blijft hij af.

Mijn broer is zo nog een heavy rocker, zo nen echten, zoals ze ze nu niet meer maken. Lang haar, spannende jeansbroek, allstars of zoiets en een slobbertrui of T-shirt. Hij is op muzikaal gebied wat blijven steken in zijn apenjaren maar daar ben ik niet kwaad om want dankzij zijn uitgebreide platen- en CD-collectie kan ik zelf zo soms ook nog eens mijn heavy jeugd ophalen.

Ze deden met hun rockband mee aan een wedstrijd en zijn begot in de finale geraakt. De 5 finalisten worden binnenkort op YouTube losgelaten en dan kan er vollenbak gestemd worden voor the big happening.

Als ze winnen zullen ze op het podium van het Aantwaarps Sportpaleis staan, voor 12.000 man. En dan mag ik mee, als VIP. Very Irritating Person, zowaar.

Mocht iemand “Albion” tegenkomen, dan moet ge daar op stemmen. Moeten, ja. Of ge moogt mijnen blog niemeer lezen.

Vooraleer je denkt dat dit de Rock Rally van den Humo is, laat me toch maar de ware toedracht onthullen. De wedstrijd gaat uit van Familiehulp, alwaar de gitarist van Albion werkzaam is. Naar aanleiding van het 60-jarig bestaan hebben ze het Sportpaleis afgehuurd om er een klein feestje te bouwen met z’n allen, zijnde zo’n 12.000 werknemers.

Het hoogtepunt van de festiviteiten rond 60 jaar Familiehulp wordt een daverend feest voor alle Familiehulp-medewerkers op 16 oktober 2009 in het Sportpaleis. De meer dan 12.000 (!) medewerkers worden er verwacht voor een “avondvullend programma”. Welke topacts er die avond zullen optreden blijft geheim tot op het laatste ogenblik. Leuk is ook dat Familiehulp een wedstrijd organiseert onder haar medewerkers, waarbij 1 iemand of een groepje de gelegenheid zal krijgen om op 16 oktober op te treden in het Sportpaleis, naast de andere bekende artiesten.

Machtig stemgeluid, geef toe.

Hier bovenaan ergens geef ik een opsomming van wat er in mijn CD-rek zit. Dat is de exacte weergave van het bescheiden verzamelingetje CD’s dat ik me in de loop der jaren heb aangeschaft. Uitbreiding volgt traag maar gestaag.
Dat zijn uiteraard niet allemaal topfavorieten maar ik heb ze ook niet voor niks in mijn rekje zitten.

Neem nu Scorpions.
U vraagt zich af wat die kwieten tussen de rest staan te doen?
Puur jeugdsentiment.
Als jonge teenager was ik verliefd op de stem van Klaus Meine en ze raakt me nog steeds tot in mijn kleinste teen.

Nu had ik allang geen idee meer waarmee ze zich de laatste jaren hebben beziggehouden, tot een paar maanden geleden mijn broer mij iets liet horen. 
Bekende songs, doch compleet anders gearrangeerd, in de vorm van 2 CD’s.
Allebei een streling voor het oor. Mijn oor althans.

De ene is “Acoustica”, wat verder geen uitleg behoeft, de andere bevat 10 nummers uit “Moment of Glory”, uitgevoerd in samenwerking met het “Berlin Philarmonic Orchestra”.

Voor wie zich hierbij echt niets kan bij voorstellen, hier een streepje kijk-en luistergerief.

Louter ter info smak ik er rap nog een klein lijstje tegenaan, kwestie van mijn vorige opsomming een beetje te vervolledigen.
Block Party – Nirvana (Unplugged) – Mintzkov(Luna) – Lunascape – Editors – Blur – RHCP – Pixies – The Doors – Elvis Costello – Daan – Alanis Morissette – Bob Marley – Billy bragg – Jeff Buckley – Blink 182 – Bloodhound Gang – David bowie – Melissa Etheridge – Kate Bush – Eurythmics, …
Ik zal maar stoppen want er schiet me ineens nog een vracht te binnen.
Geen van deze hebben ooit een euro aan mij verdiend maar op dat soort details gaan we toch niet letten zeker.