Djoef op zijn muil!

In Man Bijt Hond hoorde ik gisteren iets wat mij vloekend de kast opjoeg. In het kader van het thema ‘Levensloop’ waarin Vlaamse jongeren gevraagd werd naar hun toekomstbeeld, vertelde een knul van _hoe oud zou hij zijn, 13 of zo_ hoe hij zijn levensloop ziet. De vreselijk enge, ouderwetse en nu al vrouwonvriendelijke visie die hij daarover ten berde bracht voorspelt niks goeds voor zijn toekomstige madam.

Op de vraag hoe zijn vrouw eruit gaat zien:

“Ze gaat blond of brunette zijn, slank, allez, geen brede. Ze gaat een goeie boezem hebben, mooie benen, strak lichaam…een heel mooie vrouw” (fragment vanaf 01:05)

So far so narrow-minded, en dan gaat hij verder (fragment vanaf 02:30)

“Als mijn vrouw 45 voorbij is denk ik wel dat ik misschien naar een jongere zal gaan, want ja, dan is het schone er wel al een beetje af. Vrouwen die ouder worden die worden saaier en veel kwaaier denk ik ook, dus ja, tegen dan zal ik wel gaan zien voor een jonger iemand…”

De reporter onderbreekt hem en vraagt wat hij dan met de kinderen gaat doen, waarop hij op dat zelfde arrogante toontje repliceert:

 ”Ah, daar vinden we een goeie oplossing voor, die zijn tegen dan al volwassen dus die zijn waarschijnlijk al het huis uit, dus ja, veel moeten we daar dan niet meer naar kijken, hé”

O gruwel! Dat bekrompen jonk verdient meer dan 1 joekel van een djoef op zijn muil!

Advertentie

ATTENTIE ATTENTIE !!!

Dames en heren

Graag uw aandacht voor een bijzondere mededeling

VANAVOND

op den tellevies

KOMT DAT ZIEN, KOMT DAT ZIEN

Onze medeblogster MADAME ontpopt zich tot een hilarische BENIDORM BASTARD

Zij en haar partners in crime

hebben maar 1 doel:

De Jongeren Des Tegenwoordigs Eens Goed te kakken zetten In De Maling Nemen

 

vanavond

om 22u30

op 2BE

U KIJKT TOCH OOK?

 

Terugzetten AUB!

Wat kan je op een luie zondag doen om jezelf te amuseren, met slechts 1 euro op zak?

De slimste grappigheid ter wereld

‘t Is al even geleden, dat entertainende quizke met Erik ‘t Is Gebeurd Van Looy. Daarom speciaal voor u: het grappigste uit de laatste reeks:

Met graagte gedaan.

Buddha

Zaterdag nog eens naar Antwerpen afgezakt om met vriendin Veke B te gaan eten. We hadden niet gereserveerd, we zouden wel zien waar we terechtkwamen. Geparkeerd aan de dokken of hoe noemt die grote parking daar daar tegen ‘t water Waalse Kaai, wandelden we richting centrum. We zouden wel iets naar ons gedacht vinden, restaurantjes zat in ‘t stad.

We waren amper honderd meter verder en liepen compleet per toeval recht op Little Buddha, een Thais restaurant in loungestijl, waar ik al meermaals van had gehoord. Veke B had dit restaurant ook ooit eens als aanrader getipt gekregen, dus we waren eigenlijk allebei nogal nieuwsgierig.

Niet gereserveerd, op een zaterdagavond, in zo’n bekend en aangeprezen spel, dat zou wel eens zwaar kunnen tegenvallen. Maar we hadden geluk. A table for two, met zicht op de open keuken. Dolletjes.

Het eten (monkfish met groentjes en rijst voor mij en Duck De Eend voor V) was heel erg lekker, doch net iets te pikant voor mijn smaakpapillen. ‘s Nachts ondervonden mijn niet meer aan vettigheid gewend zijnde maagje en bijhorende darmen lichtjes tot middelmatig hinder van de te grote portie die ik tot mij had genomen. Als’t mij smaakt ben ik gulzig, nog steeds. Helaas. (maar ben toch maar schoon 5,2 kg afgevallen, juicht ende applaudiseert!)

Het interieur vond ik erg gezellig en aangenaam loungerig, de muziek stond net niet te luid, en op sommige momenten, toen we ons afvroegen welke cover we hoorden, net iets te stil. De CD heeft zichzelf wel herhaald, ik hoorde dezelfde nummers na een tijdje terug, maar dat was niet erg, het was leuke muziek.

Het personeel was aan de lompe kant, vonden we. Er viel vanalles op de grond, van glazen tot dienschotels vol rijstpotten, maar ja, die gasten vliegen daar echt tussen de tafels, het voelt soms aan als een fabriekje dat op volle toeren draait.

De prijzen vallen heel goed mee, we hadden het allebei veel duurder ingeschat. Daartegenover staat dan weer dat je toch geen echt grote honger mag hebben want de wachttijden mogen vrij lang genoemd worden.

Een aanrader? Yep. Go see and taste for yourself.

Gezichtsboek

Ook al is niet iedereen het erover eens: Facebook is interressant.

Nu kan ik met mijne smurf hangen chatten als hij bij zijne papa is.

Super, toch?

Get up, stand up…stand up comedy

Wellicht las u het hier en daar al ergens, ik ga het toch nog eens herhalen: de stand-up comedy avond in Stabroek vorige week vrijdag was super. 

Mijn GPS leidde ons na een klein uurtje bollen recht tot op een boerenhof. “U heeft uw bestemming bereikt”, zei Jan, de stem. Hm, als dat hier een kasteel is dan ben ik een coloradokever met gedragsstoornissen, dacht ik. Vóór ons was er ook al een auto dat hofgat opgereden, ook een GPS-rijder die zijn bestemming verkeerdelijk had bereikt. Terwijl ik de auto omkeerde op het hof was die andere verloren zoon de weg al aan het vragen aan de boerin des hoeves en deed ons teken dat we hem moesten volgen. Wat we deden. Aan het kasteel aangekomen parkeerden we ons volledig reglementair op de daarvoor bestemde plaatsten, stapten uit en begonnen een praatje met onze gids. De kennis die met mij meegereden was was maar tegen die gast aan het uitleggen en aan het gesticuleren _…en dat het toch wel straf was dat onze GPS ons zo ver verkeerd gestuurd had en pattati en pattata…_ en ik stond erbij, keek ernaar en glimlachte geamuseerd.

“Euhm…ik weet niet of gij da weet maar diene mens tegen wie je het daar zo wreed aan het uitleggen was is wel de comediant waar we straks naar gaan zitten kijken, hé”, deelde ik mijn onwetend gezelschap geheel terzijde mee. “Aaah, ‘t is daarmee dat em ne stoel mee had”…

Over een massa volk mag ik niet spreken, maar de kleine meute die het kasteelse halzaaltje bevolkte heeft zeker en vast een heel plezante avond gehad. Eerst deed Lies Lefever op een ferme manier grappige dingen met liedjes. Luister:

Na de pauze kreeg Steven Gabriëls 70 minuten lang het podium voor zich alleen.  Zijn show “Roofing” is ronduit hilarisch; een echte aanrader voor wie niet vies is van vertakte en soms absurde verhaallijnen die elkaar op ‘t eind van de rit weer tegenkomen. Ik had deze comediant al bezig gezien in Comedy Casino en vond hem toen niet altijd even goed, doch wat hij daar vrijdag presteerde was op z’n minst gezegd van topniveau!

Jaja, Steven Gabriëls, gij kunt mij krijgen, gij grote slanke plezante knappe mens, gij!

Ik ben wel wat in mijn gat gebeten dat hij mij de ganse show stond en zat uit te dagen, den ambetanterik. _…dat em single is en toch zo graag een deftig, sweet en goed lief wil…_ terwijl ik daar verdekke kant en klaar op de eerste rij zat! Voor zijnen neus!

Toen de gekkerd van dienst met veel gevoel en niet aan de verbeelding overlatende mimiek over scheten en prottekes laten begon te vertellen, brak bij ons Zapnimf een sappige ongecontroleerde slappe lach uit die zo aanstekelijk werkte dat ik zelf ook traanvocht uit mijn ogen heb moeten scheppen.  Ge-wél-dig!

Hier se, proef eventjes mee van zijne show:

Na de voorstelling zakten we af naar de huiselijke stulp van ons welbekende duo ZapMoose alwaar we ons tegoed deden aan cava, fruitsap, wijn, koffie, kleurrijke smarties, heerlijke verse rivierkreeftjeachtige visgarnaaldingetjes (Elke, wat waren die dinges ook alweer?), koekjes, chips, olijven en nog een aantal smakelijke caloriebommetjes. Er werd gezapig gekeuveld, gelachen en gezeverd, zoals het een kleine fijne blogmeeting betaamt.

Bedankt gij allen, voor jullie gezellige gezelschap, en dankuveel, Zap en Moose, voor jullie onbegrensde gastvrijheid!